Prinsesa…
Madaming babae ang naghahangad na maging prinsesa. Yung parang sa fairytales, once upon a time magkakaroon ng happy ending at happily ever after.
Pero sa panahon ngayon, meron pa bang prinsesa? Yung may Prince Charming na darating para ipagtanggol siya? Siguro meron, pero sa mga Disney stories na lang o kaya sa may kaharian sa Europe, dun na lang siguro meron nun.
Teka? Bakit ba ako naghahanap ng prinsesa, eh ako mismo prinsesa. Ako mismo, may prince charming.
“George! Ikaw lang ang prince charming ko ah! Wala ka nang ibang prinsesa, ako lang…”
Si George. Bata pa lang kami siya na ang prince charming ko. Pero mga bata pa kami nun eh. At habang tumatagal nagbabago ang lahat. Hindi na kami naglalaro lang tulad nung mga bata pa kami. Kaya kahit habang buhay ko siyang ituring prince charming ko, hindi ko na siya pwedeng tawaging prince charming.
Princess Nicole: George…
George: Oh?
Ang cold ah.
Paano ko ba sasabihin?
Princess Nicole: He broke up with me.
George: Congrats!
Princess Nicole: George?! >.<
Tamang bang icongratulate ako eh kakabreak lang namin ng jowa ko?
George: Oh? Bakit? May plano kang umiyak?
Princess Nicole: Wala! Actually, hindi naman ako nalulungkot. Akala ko lang kasi siya na ang prince charming ko.
George: Akala ko ba ako prince charming mo?
Princess Nicole: Ha?
George: Bingi. Tsk. Hanap pa kasi ng hanap ng iba. Maiwan na nga kita.
Princess Nicole: Tsk. Sungit! Di man lang ako dinamayan. Hmph! Problema nun? -_______-
Sa totoo lang, si George ay parang prince charming talaga. Mabait, gwapo, matalino, at hinahangaan ng madaming babae. Kaya lang masyadong masungit.
Hindi naman siya ganyan nung bata pa kami, pero nung naghigh-school na kami lagi na siyang masungit sa’kin. At kahit malapit na kaming grumaduate masungit pa din siya sa’kin. Pero bakit sa’kin lang? Tapos sa ibang babae lagi siyang nagpapacute. Kainis ah!
Pero masaya ako kung mahahanap niya ang magiging prinsesa niya, kahit hindi ako yun.
