Gdy Seokjin chciał uszczęśliwić Namjoona.
Gdy Namjoon chciał uszczęśliwić Seokjina
namjin; romance; przekleństwa; yakuza au; japan au; angst
Niektóre sytuacje są oparte na prawdziwych informacjach o yakuzie, ale występuje również fikcja literacka!
O...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
🎐🎐🎐
– Wiem o wszystkim.
Jin udał, że nie rozumie i powoli przyłożył filiżankę do ust. Zerknął na młodszego, przechylił lekko filiżankę i wypił do końca aromatyczną zieloną herbatę.
– Nie rozumiem, paniczu.
– Nie udawaj idioty, Seokjin. Ucieczka? Was do końca porąbało? Na początku nie wierzyłem Hoseokowi, ale później okazało się, że to prawda.
No i plan A poszedł się walić, przeszło przez myśl Seokjinowi. Odłożył filiżankę na talerzyk i postanowił improwizować. Nie mógł ujawnić żadnych informacji, Namjoon dał mu wyraźnie do zrozumienia, że to on się zajmie przekonaniem Taehyunga.
– Nadal nie rozumiem, o czym panicz mówi.
Jasnowłosy wypuścił powietrze ze świstem i przyjrzał się uważniej twarzy ciemnowłosego. Denerwował go ten idealny spokój starszego i naprawdę, naprawdę chciał się wszystkiego dowiedzieć. Nie koniecznie od Namjoona.
– Agrh! Po prostu powiedz! Wkurzasz mnie!
– Nic nie wiem, paniczu.
– Wiesz! Doskonale wiesz, ale Namjoon cię uciszył, co? Dobrze myślałem, Namjoon powinien zdechnąć w tym wypadku z najstarszym bratem. Wszystkich krzywdzi, a zwłaszcza najbliższych, pff.
Seokjinowi zrobiło się gorąco. Zamrugał i zacisnął palce na stoliku – zdenerwował się. Wypadek sprzed ośmiu lat często prześladował go w nocy, a zwłaszcza najstarszy z braci Kim, który to miał pierwszy przejąć rządy po ojcu. Niestety, ówczesny wtedy szef wysłał Namjoona i Seojoona oraz Seokjina jako wsparcie na wspólną misję, która dotyczyła nadzoru przewozu narkotyków do nowego magazynu.
Do dzisiaj nie wiadomo jak to się stało, że Seojoon został postrzelony, a Namjoon wtedy bardzo mocno oberwał – ledwo przeżył. Dodatkowo niepokojące słowa Hoseoka z hukiem przypomniały się Seokjinowi.
– Paniczu, proszę zrozumieć to, o czym mówię.
– Nie zrozumie, bo wiem, że kłamiesz!
Nie wiele brakowało starszemu Kimowi, żeby stracić kontrolę. Wiedział, że nikt nagle się nie pojawi, bo nie zdążył nikogo poinformować o spotkaniu z Taehyungiem.
– Nie kłamię, paniczu. Mówię prawdę.
– Tak, bo ci uwierzę. Idealny pies, który słucha się swojego pana. Fajnie być takim popychadłem, bez swojego zdania?
