Genç kadın ve genç adam kucaklarındaki bebekleri ile birlikte koşuyorlardı. Kaçmaları lazımdı. Daha hızlı koşmaları.. Çünkü arkalarında onları kovalayan birşey vardı. Ve silahları yanlarında değildi. Genç adam silahları yanlarında olmadığı için bir kez daha lanet etti. Bebeği korumaları lazımdı. Onların bebeği, Onların biricik kızları..
Genç kadın, keşke İstanbuldan hiç kaçmasaydık diye düşündü. Bu şeylere hiç bulaşmasaydım kızım güvende olurdu şimdi, diye geçirdi içinden.
Çok pişmandı. Ve tabi genç adamda öyle.
Uzun süredir koşuyorlardı. Ayakları tutmuyordu artık, ama duramazlardı. Dursalar çok kötü birşey olacağını biliyorlardı.
En sonunda genç adamla genç kadın pes ettiler ve önlerine ilk gelen yere minik kızlarını bıraktılar. Onun güvende olması için bunu yapmalılardı. Hemen bırakıp kaçmaya devam ettiler.
Çok, çok uzun süredir koşuyorlardı ve peşlerindeki şey ise kovalamayı bırakacakmış gibi görünmüyordu.
Genç kadınla genç adam artık sonlarının geldiğini biliyorlardı, kaçacak yerleri kalmamıştı. Koşmaya devam edecek güçleri kalmamıştı.
En sonunda pes ederek ikisi birden koşmayı bırakıp kendilerini yere attılar ve birbirlerine sarılarak sonlarını beklemeye başladılar.
