b a r
nakailang bote nadin ako pero di parin nawawala yung sakit puta. bat ganon? sabi effective daw to pampawala ng sakit ah.
“walang kwentang alak”
nilagok ko ulit ang isang bote. hilong hilo na din ako pero dahil strong ako wala akong pake. buti na nga lang nasa business trip sila mommy at ako lang mag isa sa bahay.
naalala ko kung paano ako lampasan ni jinyoung sa corridor. parang di ako nag eexist at wala talaga siyang pake. ni tignan ako di magawa eh. putangina ang sakit eh. inapproach ko naman siya kaso ayaw niya? gago pala siya eh. ang bilis niya sumuko. putangina nya.
naramdaman kong umaagos nanaman ang punyetang luha ko. buti nalang di ganon kadami ang tao dito. kasi putangina baka mamaya mamanyak ako. ganda ko pa naman.
“tanginamo!”
“aray naman sino b— hey hi yuri hehe inom tay—” masiglang sabi ko ng nakita ko sila yuri.
“sihyun ano ba, umuwi na tayo” sabi ni sian pero umiling lang ako. bat uuwi nag sasaya nga ko dito
“ang kj nyo! masaya nga dito eh! inoooom tayo” sabi ko at nag offer ng beer sa kanila.
“lasing kana tara na” sabi ni yoojin
“luh sinong lasing?! walang lasing dito oh!” mayabang na sabi ko at tumayo pero muntik nakong bumagsak sa sobrang hilo pero hinawakan ako ni miru
“kunin nyo na nga to” sabi ni yunjin at hinawakan nila ako sa kamay at inalalayang maglakad.
pagewang gewang kami at nakakabangga narin minsan pero nag sosorry sila.
“alam nuo ba haha nakita ko si jinyoung kasama yung heejin kanina” kwento ko habang natawa pero walang umimik sa kanila.
nang nakarating kami sa parking lot inupo nila ako sa isang tabi. nakapalibot sila sakin at nakatingin.
“puta be sabay sila umuwi! haha tangina kung sinundan ko yon baka nagholding hands na yon no?” pagtuloy ko pero wala paring naimik
“hahaha putangina ang sakit sakit eh. ang sakit lang kasi ang bilis niya sumuko!”
“puta hinabol ko pa nga siya eh! kaso parang wala lang!” sabi ko at tumayo
“sihyun naman!” sigaw ni miru at inalalayan ako
“HAHAHA TANGINAMO BAE JINYOUNG!” sigaw ko. nakarinig kami ng ingay, at nakita namin ang isang grupo ng mga lalaki na nagtatawanan.
“shit isakay nyo na si sihyun sa kotse!” sabi ni yireon na halatang natataranta
“LANDI NI JINYOUNG! HAHAHA BILIS SUMUKO SHET WEAK. MAGHAHANAP NALANG AKO NG MAS POGI SA KANYA!” sigaw ko
“sihyun shut up!” saway sakin ni yena
“sihyun noona?” napalingon kami sa nagsalita si guanlin.
nakita kong mariin na pumikit sila yena at mahinang nag mura.
“oh? anong nangyari kay sihyun yena?” tanong no jihoon.
“di obvious na lasing siya?” sarcastic na sabi ni yena.
“lasing?” tanong ni jinyoung. aba andito tong gagong to.
“wow may gagong nagsasalita hhahaha” sabi ko
“ihahatid ko na yan sian akin na” sabi niya habang lumalapit sakin.
“sige basta ayusin mo, baka hinahanap nadin kami. ingatan mo ha” mataray na sagot ni sian
“wait jinyoung! pano si heejin?” tanong ni seungwoo kaya uminit ang ulo ko. tangina so magkikita ulit sila?
“hyung, kayo muna”
“wag muna kong pakeelaman” mataray na sabi ko pero hinawakan niya ko sa kamay at hinila
“puta ano ba?!”
“j-jinyoung ayusin mo naman!” pagalit na sigaw ni yireon.
nagpupumiglas ako. tangina di ako sasama sa kanya. nagulat ako ng bigla niya kong buhatin
“ano ba?! san mo ba ko dadalhin?!”
“uuwi na kita” malamig niyang sambit
“bitawan moko. hinihintay ka nung heejin” sabi ko pero di niya yon pinansin.
