Γλίστρα

Με κλεμμένο αυτοκίνητο

Στο αυτοκίνητο μπαίνω και προχωρώ

δεν ξέρω που πάω και τι ψάχνω να βρω

δεν ξέρω να οδηγώ μα πατάω το γκάζι

η αδρεναλίνη το σφυγμό μου ανεβάζει

Ακούω μια κόρνα και μία βρισιά

όλα μου φαίνονται πολύ μακρινά

περάσανε ώρες και τελειώνει η βενζίνη

δε βλέπω βενζινάδικο και έχω ξεμείνει

Στο χωματόδρομο στρίβω,προς σε μια ερημιά

τώρα έχει νυχτώσει και τ'αστέρια είναι ψηλά

Η μηχανή έσβησε ,τα χείλη μου γελάνε

τα μάτια μου ανέκφραστα τ'άδειο καντράν κοιτάνε

Ποιος θα με ψάξει ,ποιος θα με βρει;

Ποιος θα ανησυχήσει μήπως κάτι μου συμβεί

Γύρω μου η σιωπή,η ατέλειωτη γαλήνη 

σφίγγει το στομάχι μου και νιώθω να με πνίγει 

Αυτό ήταν λοιπόν της διαδρομής το τέλος

ένα δέντρο δίπλα μου σ'αυτό το άθλιο μέρος

Που είναι οι άνθρωποι όσοι μ'αγαπάνε

τα δάκρυα απ'τα μάτια μου εύκολα κυλάνε

Μεγάλη η μιζέρια μου,τα γόνατα λυγίζουν

όλα στο κεφάλι μου,τρέχουν και γυρίζουν

Το αυτοκίνητο μου είναι κλεμμένο

την αστυνομία να με βρει περιμένω

Κι άμα με δικάσουν ίσως μπω φυλακή

έξω με τρομάζουνε μου φαίνονται κακοί