Adam duyduklarını idrak etmekten güçlük çekti sıkıntıyla nefes alıp verdi kendisi bu halde kaldırmazken dışarıdaki insanlar nasıl kaldıracaktı en önemlisi karısı nasıl kaldırırdı hayır yapamazdı karşısına çıkıp bebeği almaları lazım diyemez karısı daha da nefret eder ondan ama söylemezse bebek alınmazsa kendisininde ölme riski vardı ellerini saçlarının arasından çekip kapıya yöneldi şimdi burdan çıkacak ve onca insan onun ağzına bakacaktı bir iyi demelerini bekleyeceklerdi kapıdan çıktığı an herkes yüzündeki ifadeden anlayacaktı Berzanın çıktığını gören ciwan hemen saldırıya geçmişti ama karşısındaki adamın halini görmesiyle duraksamıştı....
"Bir şey oldu demi bacı ma ?" Gözlerindeki korku gittikçe büyüdü...
Tek kelam edemedi adam ne diyebilirdi ki dediği an herkes Berzan ağayı suçlayacaktı sıkıntı stres almasına sebeb o değilmiydi ? Adımlarını karısının olduğu odaya yönlendirdi allah biliyor ya giripte bu haberi vermek istemiyordu ama mecburdu kapıyı yavaşça açıp odaya girdi ellerini karnına dolamış tavanı seyre dalmıştı karısı...
"Rengin "demesiyle yerinde doğrulan kadın kocasının gözlerindeki ifadeye takıldı bu adam bugune kadar hiç böyle bakmazdı sadece gözlerinde öfke görürdü ama şimdi o öfke yerine bambaşka bir şey almıştı...
"İyi demi o hiç bir şeyi Yok demi ? " Dedi ancak adam konuşmaya tenezzül etmedi birazdan duyulacak şeyler kadını yeniden yıkacaktı....
"Konuşsana ne dedi doktor "? Yatağın kenarına oturan adam karısının ellerini avuçlarına aldı gözleri ayırmadan Çimen gözlerine sabitledi...
"Bebeği almaları "duraksadı derin nefes alıp cümlesini tamamlamaya çalıştı "Almaları lazımmış yoksa ikinizide kaybetme riski varmış bebek kurtulsa dahi seni " devamını getirmedi karısının çığlığı buna engel olmuştu...
"Yalan söylüyorsun hayır olmaz vermem onu" ellerini kocasının avuçlarından kurtarıp var güçüyle itti.
"Rengin mecburuz " dedi sakin tonda..
"Hayır hayır vermem alamazsın onu benden o benim tutunduğum yek varlığımdı olmaz hayır hayır " ardı ardına çıkan hıçkırıklara engel olamayan kadın çıldırmak üzereydi adam kadının yüzünü avuçlarına alıp sakinleşmesini istedi....
"Sakinleş! "
"Vermem alma alamazsın demi ? Almayacaksın izin vermeyeceksin? " gözyaşlarındaki acı daha ağırdı...
"Sakinleş!"
"Senin yüzünden hepsi senin yüzünden bana bunları yaşatmasaydın olmayacaktı bunlar " dedi yerinden kalkıp kapıya ilerledi bir an önce burdan çıkıp gitmesi gerekiyordu...
"Nereye Rengin "
"Tüm Mardin gelse onu benden kimse alamaz hissediyorum ona bişey olmayacak ben anneyim hissediyorum Berzan" diyerek kapı kolundan tuttu...
Karısının kolundan tutup kendine çekti kollarıyla sarıp hiç bırakmayacak şekilde sarıldı ...
"Senin hayatın söz konusu yine anne olursun sağlıklı düşünemiyorsun gel inat etme alsınlar"
Kadın tekrar adamı kendinden uzaklaştırdı...
"Sakın bana aldır deme aldırmayacam eğer böyle bişey yaparsan seni asla affetmem duydun mu beni ? " süzülen yaşları sildi...
"Tamam ama bir şartla Benimle bugün konağa döneceksin ve yarın kaç tane hastane varsa gideceğiz!" Dedi sertçe...
Kadın duraksadı bu adam bunca olandan Sonra bide şart koşturuyordu eğer kabul edip gitmezse berzan cocuğu kaldırması için kağıtları imzalardı ve rengine demeden aldırırlardı bunu düşünmek bile nefesini kesiyordu bundan Sonra bebeği için yaşayacaktı ama şimdi oda ellerinden kayıp gidecekti ancak Rengin bunu yapmayacak Ne gerekliyse onu yapacaktı kolunu indirip odadan çıktığında bütün ailesini karşısında buldu...
