"So.. We should start now? " Tumingin ako sa Coffee Cafe Shop namin.
"I guess so. " I said and then pumasok na kami sa loob ng Cafe. Inilibot ko ang paningin ko rito. Three weeks ring nagsara itong Cafe namin, medyo matagal tagal rin kaya naman may mga kaunting alikabok sa paligid. Dati pinapangarap lang namin ito, pero ngayon.. I smiled at that thought.
"Hoy, anong nginingiti ngiti mo dyan? Magsimula na tayo!"
Napailing na lang ako. Kanina ay nagrereklamo siya na kung bakit hindi na lang daw kami kumuha ng tao na gagawa nito para sa amin, hindi naman pwede dahil baka mamaya ay magkulang na ng tuluyan ang budget na initabi namin para sa naisipan naming gagawing pagbabago rito sa Cafe.
We start cleaning the Cafe first before we start to paint the wall. At ng matapos na namin linisan ay kinuha na namin ang mga pintura upang makapag simula na. Eleven o'clock na kaming natapos sa paglilinis. Kinuha ko ang maliit na hagdan na pag tutuntungan ko.
"Janine! Kuhanin mo nga yung white paint natin, we should apply the white paint first before natin iapply yung cream paint. " Nakita ko itong tumayo at parang bangag itong naglakad na kinuha ang paint na pinapaabot ko.
"Here. Dito ka muna ah? I'm just going to buy our snacks first. Pahinga muna tayo nakakapagod pala ang ganito, hindi ko kakayanin. " She said at tuloy tuloy itong naglakad palabas para pumunta sa kalapit na store nitong Cafe , ni hindi na ako nito inantay na magsalita .Napailing na lang ako. Paglilinis pa nga lang ang nagagawa namin.
"That girl is really silly. " Bulong ko sa sarili ko. Iniabot nga niya ang pintura pero inilapag naman niya ito sa baba hindi man lang nito iniabot sa akin.
Baba na sana ako when my left foot got slip. Shit! Nabitawan ko ng wala sa oras ang paint brush na hawak ko, my heart suddenly beats fast! Napapikit ako ng wala akong makapang makakapitan ko. I was waiting for the ground to catch my downfall pero ilang segundo na ay hindi ko parin nararamdaman ang sahig sa katawan ko.
"Miss, you can open your eyes now. " Napamulat agad ako ng mata dahil sa nagsalita.
Sa sobrang kaba ko at pag iitindi ko na sa sahig ang bagsak ko ay hindi ko na napansing may sumalo na pala sa akin.
"S-sorry! "
Ibinaba naman agad ako nito. Thank god! But, What is a guy like him doing here? He's wearing a white shirt and a cardigan short.
"Pardon me for trespassing in your Shop. I was just walking when I saw you earlier and I think you're gonna fall off and my thoughts were right. Luckily, nasalo kita. " Sabi naman nito.
"Thank you, then. " Tumingin ako ulit sa kanya. His presence feels familiar.
" This is not a work that can be done by a lady like you, it should be done by a boy. But, by the way ,you have a nice coffee shop. " Tumango ako sa sinabi niya at nahihiyang nag iwas ng tingin. I don't know what to say.
"Mind if I help you? " Napatingin naman ako ulit sakanya. Bigla ko tuloy naitaas ang kamay ko.
"Ah? No--I mean I'm fine. We can finish this, it's okay. Thank you for offering a help. " He smiled. Oh! Damn that smile. Lumitaw ang dimples nito which make him cute even more -- wait I shouldn't be thinking of that!
"Elle!" Sabay kaming napatingin nitong lalaki kay Janine na kararating lang at tulala itong nakatingin sa amin.
"Ugh, who is he? " Sabay turo niya sa lalaking katabi ko. Hindi ko alam ang isasagot ko dahil hindi ko din naman alam ang pangalan ng lalaking ito.
Tumingin ako sa kanya kaya napatingin din ito sa akin.
"A-ahh.. " Pinanlakihan ko ito ng mata. So ano gusto niya? Hulaan ko ang pangalan niya?

BINABASA MO ANG
Book Of Love
JugendliteraturWhat if Fiction turns into Reality? Would you be glad that the fictional character you love will be alive or it will be a disaster because you two can't be together because after all... he's just a fictional character... a man from different world...