With silver bells and cockle shells
''Astublieft'', mompel ik, ''laat me gaan''
Opnieuw gegiechel. ze kijkt me aan met een enorme, sadistische glimlach. ''Waarom zou ik?'' Ze komt dichterbij. "Waarom zou ik, als jij me zo gemaakt hebt?" Ik begin te huilen, ik wil nog niet dood. Ze begint te lachen. "Nu ben je wel bang! Nu ben je wel bang!"
JE LEEST
Mary
HorrorMary Mary quite contrary How does your garden grow? with silver bells and cockle shells and pretty maids all in a row...
