Gözlerimi araladım, bitkin bir şekilde uyanmıştım. Yavaş hareketlerle banyoya doğru yürüdüm duş alma ihtiyacı duymuştum. Bu gün kendimi hiç iyi hissetmiyordum, sanki birşey olacak ve her şey darma duman olcakmış gibi, umarım hislerim beni yanıltıyordur.Bu aralar çok sık oluyor ve bu durum beni rahatsız ediyordu. İç sesim bana ihanet ediyor olmalı, bu durumu anlamış değilim. Çok nadir böyle hislere kapılırdım ve bu durumlarda anneme ihtiyac duyardım. Çünkü o bana hep doğru yolu gösterirdi, çok güçlü olduğumu ve bu hislerimin önemsiz olduğunu söylerdi. Ama ben hiç de onun düşündüğü gibi güçlü değilim, bu hislerimin de bir şey ifade ettiğine eminim. Annem ve ben bu konuda aynı düşüncede değiliz. O benim güçlü olduğumu ve istediğim her şeyi başaracağıma inanır. Evet, ben fazla hırslı olabilirim de bu benim güçlü olduğum anlamına gelmez ki, annem pozitif bir insandır anlattıklarıma göre babam annemin tam tersidir. Ve bu durum hiç bir zaman değişmedi değişeceğini de sanmıyorum. Annem herhalde bundan dolayı benim için daha önemli Babamdan çünkü Babamla fazla muhabbetim yok. Babamı sadece sofrada görürdüm, işten gelir hep birlikte yemek yerdik. Ben odama gider o da solonun balkon kapısının önünde duran tekli koltuğunda oturur cayını içerdi. Yani hiç yanlarında oturmamışımdır. Babam benle hiç konuşmadığı için belki de onunla konuşup da paylaşmak istemiyordum. Bunları düşünmek bile istemiyorum.
