Chapter 5
Ang ganda ng araw ngayon dahil sabado so it means walang pasok kaya naman heto ako at nagpapaka bait para makahingi ng pera kay mama ng maka gala naman
"Oh myrie anak may lagnat kaba? Pabirong tanong ni mama
Pero teka tama ba ang narinig ko tinawag niya akong myrie
"Mama naman eh aile po hindi myrie"pagtatama ko sa kanya
I don't want to be called on my first name which is myrie dahil may naaalala lang akong isang tao na napakalapit sa puso ko
"Anak im sure your kuya Anchor won't mind kapag tinawag kita sa una mong pangalan"tugon ni mama "and beside i know na mas magiging masaya siya kapag nakita ka niyang ngumingiti kapag nadidinig mo ang pangalan na iyo"dagdag pa niya
"Pero ma alam mo namang mahirap at nasasaktan pa din ako sa tuwing naririnig ko ang pangalan na iyo"pabulong kong sabi sa kanya
I know anytime iiyak na ako hindin ko alam kung bakit ba napaka rupok ko kapag nababangit si kuya siguro hangang ngayon hindi ko parin matanggap na wala na siya at siguro hindi ko parin napapatawad ang sarili ko
"Anak alam kong mahirap mawalan ng mahal sa buhay alam ko ang bagay na iyon dahil nawalan din ako, pero kung patuloy mo paring babalikan ang nakaraan at sisisihin ang sarili mo paano ka makaka move on at makaka bangon?"sabi ni mama habang yakap ako
I know tama siya but still its hard to let go para bang may humihila sa akin pabalik sa nakaraan kaya hindi ako makalimot limot
"Pero ma kahit gustuhin kong makalimot mahirap sobrang hirap" hikbing bulong ko sa kanya
"Anak hindi mahirap ayaw mo lang tanggapin sa sarili mo na wala kang kasalaan, ito ang tandaan mo ni minsan hindi ka namin sinisi dahil alam kong never mong ginusto na mapahamak ang kuya mo so stop blaming your self and move on dahil alam kong yan din ang gusto ng papa mo at ng Kuya mo na mangyare" paliwanag ni mama
At tama din pala ang nakikita niyo my dad also passed away dahil sa stress hindi niya nakaya ang mga problem na dumating sa buhay namin at kasama na don ang pagkawala ni kuya
I lost two great man because of my selfishness kung sigurong mas nilawakan ko ang aking pagiisip hindi sila nawala at kasama pa namin sila ngayon but sabi nga nila laging nasa huli ang pagsisisi
"I'll try ma pero hindi ko parin maipapangako na kaya ko nang mag move on at mag let go siguro ang kaya ko munang gawin ngayon ay tangapin ang nangyari at patawarin ko na ang sarili ko"tugon ko kay mama
"That's my girl, i know your kuya and your papa will be happy dahil sa sinabi mo so smile kana alam mo namang ayaw kitang nakikitang malungkot" sagot ni mama sabay halik sa noo ko
Im so blessed that i have a great and understanding mother at dahil din sa kanya kaya ako nagpupursiging mag aral at makatapos para hindi na siya mahirapan because i know that being a single parent is not easy because she needs to do anything para maibigay niya lang ang aking mga pangngailangan
"Thank you ma dahil lagi mong pinagagaan ang loob ko at lagi kang nandiyan kapag nawawalan ako ng pagasa i love you mama" sabi ko ng nakangiti
"Of course your my daughter and its my obligations to make you happy and give you a better life kaya always remember na nandito lang ako sa tabi mo I love you too" ngiting tugon ni mama
After ng paguusap namin ni mama mas nalinawan ako at feeing ko gumaan ang loob ko
kaya pinagpatuloy ko nalang ang paglilinis ko
And after kong malinis ang bahay nagpaalam ako kaya mama para pumunta saglit kina cream
Sympre pumayag naman siya dahil kilala niya naman ang family nila cream at malapit lang din ang bahay nila 4 na bahay after namin ay ang house na nila
