VLS 2: TAMING HER HEART

EIGHTEEN

I WOKE UP in unfamiliar room. I tried to remember what happened last night. Nasa bar kami ni Maricar hanggang sa maalala ko ang nangyari sa parking lot.

"Oh God!" Yan ang naibulalas ko habang hawak-hawak ko ang aking dibdib. "You startled me!" I glared at Cage who just stayed standing in the door frame while looking at me.

"You're letting me explain my side now?"

I wiped my sleep out of my eyes and looked at him. "No. I don't want your explanation. I have to go back to the hotel"

Tatayo na sana ako nang nakita ko siyang sinarado ang pintuan. And then he fcking locked it! "No, you won't leave this place,unless I say so"

Hindi ko alam kung nasaan kami. Sa ayos ng kwartong kinalalagyan ko ay alam kong pag-aari 'yon ni Cage. Napatingin ako sa bakanteng espasyo ng kama, mukhang hindi naman siya natulog doon, hindi ba?

Ngumisi ako sa kaniya. "You thought you can do that? No, Cage. Hindi mo na ako mahahawakan sa leeg"

Ginaya niya ang way ng pagtaas ng sulok ng labi ko. "Whether you like it or you love it, you will stay here, Munchin. Stop being stubborn and hear my side"

I hate that endearment! Bakit kailangan niya akong tawagin sa ganoon ulit. I should act unaffected, mukhang nakukuha ko naman ang ganoong pagpapanggap. Kung magaling si Cage doon, pwes ay hindi ako patatalo.

Napanganga ako sa kaniya. Napatawa ako, hindi makapaniwala sa naturan niya. "Oh, baby, try me. I will call Nakimo" hinanap ko ang pouch ko pero hindi ko makita 'yon. Sinamaan ko siya ng tingin. "Give me back my pouch! Cage! This is fcking kidnapping!"

Hindi mawala-wala ang ngisi sa labi niya. Gusto ko 'yong alisin, gusto ko siyang sapakin. Muli niyang binabalik ang dating Verra. Hindi ako ganito nang nasa Japan ako, akala ko ready na ako. Akala ko hindi na niya ako muling mapaglalaruan. Fck him! I just never learn my lesson, do I?

"Just stay here and hear my side. Please, Verra, I'm begging you" May pakikiusap sa kaniyang boses.

Napahinto ako. Napatitig ako sa kaniya. "You are three years late,Cage. And don't call me Verra! I'm Venice! Hindi Verra ang pangalan ko!" Sumabog na ako, naluluha nanaman ako dahil sa nag-uumapaw na damdamin sa dibdib ko. Why am I like this. Ang dali kong maglabas ng emosyon pagdating sa kaniya, bakit?

"You are still my Verra, my innocent Verra" nakalapit na pala siya sa akin at niyakap na niya ako. Pinilit ko siyang itulak pero nagmumukha lang akong tanga dahil hindi manlang siya natitinag. "Hear my side, Quinn, just listen"

Umiling ako. "Ayoko! Hindi na kita mahal! Hindi na kita mamahalin! Hindi na ako magpapauto sa'yo. Si Nakimo lang ang mahal ko, siya na ang mahal ko!" Pagsisinungaling ko. I'm sorry,Nakimo, but I need to use you again. I just don't want to be wrapped around his fingers again. Ayoko na maulit

Naramdaman kong nanigas siya. Nanghina ang mga braso niyang nakayakap sa akin. Bumigat din ang paghinga niya. Pinilit kong tingalain ang kaniyang mukha at 'yon nalang ang tigagal ko nang makita ko ang galit na galit niyang mukha. Lihim akong napalunok.

"Take that back! Fcking take that back! No!" Marahas itong umiling. Tinitigan ako ng madilim niyang mga mata. Ang akala ko ay pagbubuhatan niya ako ng kamay dahil sa nakakatakot niyang ekspresyon nang mga oras na 'yon pero nabigla ako nang sakupin ng matitigas niyang braso ang katawan ko. Sa pagkakataong ito ay napaka-higpit ng yakap niya. Tila ayaw na akong pakawalan. Umiling iling siya. "Munchin, please, tell me you're lying! Tell me! Hindi pwede! You're mine,Verra, your body, soul and your heart! Akin ka! Akin ka lang, Verra"

Nanigas ako. Natatakot ako sa inaakto ngayon ni Cage. Natatakot ako sa paraan ng pagkakasabi niya ng mga salitang 'yon. I have never seen him like that before.