100'de 1 FORTNITE

5

Son iki kişinin Ninja ve Tfue olması biraz garip olurdu. Bu nedenle onlar olmıycak...
Hemen kendime ızunca bir yapı kurdum. Biliyordum, Justin Lee (Ashly' bir oyundaki takım arkadaşı)kadar iyi yapı kuramazdım ama yine de turnuvaları kazanmış birinin iyi yapı kurması gerekir. Aldırış etmeden yapının son katını da kurdum. Aggghhh zirvede olmak her zaman heyecan vericiydi. Çünkü kimse çılgınlık yapıp oyunda 80 kişi varken yapı kurmaz. Kurupta kazanmış varsa Helal Olsun! Beyse konumuza dönelim... öhö öhöm... Neyse ayağa kalkmamla tekrar yere eğilmem bir oldu maalesef. Evet birileri beni izliyormuş. Sniper'ı kafama yemekten zor kurtulmuştum. Korkuyordum... Ama neyden? Kaybetmekten. Düşüşe uğramaktan. Haberlerde,
Şok şok! 17 yaşında geçen sene turnuvaları kazanmış Ashly bu sene kendinden daha iyi birisini yakaladı! Gülünç bir şekilde yanlış yapıp ayağa kalktı ve kafasına sniper yedi!!!
Böyle olacağını biliyordum. Şu anda bana sıkanın orada saklanıp bu olayın şokunu üzerimden atmaya çalıştığımı düşünüyor olduğunu biliyordum. Beni kendinden korkuttuğu için nasıl sevinmiştir kim bilir?
Moralim gittikçe bızuluyordu. Sinirlenince nasıl olduğumu biliyordum. O nedenle sakin kalmaya çalışarak arkamdan biri gelirse diye duvar koydum. Sonra üzerime de duvar çektim önüme de duvar koydum ve bir pencere açtım. Benim önüme duvarı koymamla sniper ile duvarımın kırılması bir oldu. Aha benimkinin aynısı dedim ve bu sefer demirden bir duvar koydum önüme her tarafa tuzak koyduktan sonra iseyapıları düzenleyerek en alt kata inmeye çalıştım. Bir roket atar sesi ile irkildim. Yapının yarısı kırılmıştı. Sinirliydim ama kararlıydım. Bu maçı kazanacaktım! Bunu başarabilirdim! En alt kata indim. Kaçamazdım çünkü arkamda fırtına vardı. Fırtına sesleri geliyordu. Hafiften üşüyordum. Fırtınanın inanılmaz sinir bozucu ve korkutucu sesine rağmen orada bir taşın arkasına geçtim. Kalbim bana ilerle diyordu. Dayanamayıp ilerledim. Kendime tuğlalardan merdiven dikiyordum. Durmayacaktım. Kararlıydım. Atladım. Şu anda küpün yanındaydım. Arkamdan onun geldiğini gördüm atladım. Uçuyordum. Elimdeki küreyi salladım ikimizde uçuyorduk. Önce inen bendim ona ağır pompalı tüfekle öldürdüm. Gülimsedim yapabilirdim...
Küp dönmeye başladı. Gözlerimi ona döndürdüm. Küp daha hızlı dönmeye başladı. Veee bir süre sonra bir yere ışınlandım. Etraf bembeyazdı. Daha sonra bir kelebek geldi. Ona baktım. Aynı bir teleport'u andırıyordu. Sonra birden parmağıma kondu. Yüzümde bir tebessüm belirdi ister istemez. Işınlandım. Sanki Cennet'teydim. Her yer çiçek doluydu. Küçük şelalelerin şırıl şırıl akışını dinledim. Sonra acımasız bir sıkar'ın sesini duydum. Onunla büyükçesine bir build yarışına girdim. Ben aşşağı düşünce o bana o aşşağı düşünce ise ben ona vuruyordum. En sonunda karşı karşıya gelecektik biliyordum ama ya kaybedersem? Umursamadan onu bir yapının içine tutsak ettim. Artık haline gülüyordum. Çok acımasızdım. Ama o bana gülüyorsunuz rdu! Bana sniper sıktığında korkuma gülüyordu. Ona haddini bildirecektim! Kimse umrumda bile değildi. Onun acısına, nasıl böyle bir hata yapıp buraya düştüm demesinden zevk alıyordum!!! Peki sadece bana sniper sıktı diye mi gülüyordum, onun acısından zevk alıyordum? Eskiden de şimdi olduğu gibi öldürdüğünüz zaman birini turnuvada veya diğer oyunlarda ölürseniz bir şey olmazdı. Yani hayata devam ediyor olurdunuz. Ama hayır. O benim annemi kardeşimi şantaj yapmakla suçladı ve öldürdü. Sadece bu yaptıklarına sırıtıyordum. Onu ellerimle öldürecektim. Annem ve kardeşim şantaj yapmışmış! Yalan dolan! Onlar yapmadıkları şey için idam edildiler! Hemde onun yüzünden! O anda yapıyı kırdığını gördüm. Aşşağı atladım. Onun üzerinden 2-3 duvar yüksekteydim. Aşşağı atladım duracağım yere yapı koydum. O ise diğer taraftan kırmaya devam ediyordu. Benim el çırpma sesimi duyduğu an arkasına döndü bana sıkarla sıktı ama ben eğildim. Sonra ona ben sıktım. SIRA BENDEYDİ! ONU ÖLDÜRME SIRASI. Onu yere devirdim ve ona baltayla vurdum. Öldü...
Bölüm geç geldi biliyorum. Ama Türkçe sınavım vardı yazıp yazıp bıraktım ve yazdığım en uzun bölüm oldu. BURAYA KADAR OKUYANLARA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM! BANA DESTEK OLDUĞUNUZ İÇİN. Hikayemi oylamayı ve düşüncelerinizi yorum olarak bırakmayı unutmayın!