"ဂ်င္ahh.....သားေလး.."
ျခံဝန္းေလးထဲကျမက္ခင္းစိမ္းေလးေပၚတြင္
ေဘာလံုးေလးနဲ႔ေဆာ့ေနတဲ့ကေလးနစ္ေယာက္ဘက္ကိုသူမလက္ေလးယက္ကာေခၚေတာ့..
ေဘာလံုးေလးခ်ကာေျပးလာတဲ့5နစ္အရြယ္ကေလးတေယာက္
"Omma..."
"Eiigoo..အေသေဆာ့ေနတာပဲ..ေခြၽးေတြေတာင္ထြက္ေနၿပီ.....လာ..ဥကၠႀကီး ျပန္လာၿပီ
အေမ့တို႔သြားႏႈတ္ဆက္ရေအာင္..."
"ဥကၠႀကီး?"
"Immm....သားတခါမွမျမင္ဖူးဘူးမလား
ဥကၠႀကီးက.အခုမွႏိုင္ငံျခားကျပန္လာတာ..."
~~နာေယာင္းshii...~~
"Arr..ဥကၠႀကီး.. "
သူတို႔႐ွိေနတဲ့အိမ္အျပင္ကျမက္ခင္းက်ယ္ႀကီးသို႔ေရာက္လာတဲ့....အရပ္ျမင့္ျမင့္..တည္ၿငိမ္ၿပိး
အသက္လတ္ပိုင္းေလာက္႐ွိမယိ့လူတေယာက္
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးခ်ိတ္ဆြဲထားလ်က္သူကိုၾကည့္ကာ
"ဒီကေလးလား....
နာေယာင္းshii..သားဆိုတာ..နမည္က.."
"ေဆာ့ဂ်င္ပါ...သားနမည္က
ကင္..ေဆာ့.ဂ်င္ပါ..."
ေခါင္းေလးၫႊန္ကာတ႐ုိတေသ..ကိုယ္ကို
မိတ္ဆက္လိုက္တာကို.သေဘာက်သြားဟန္႐ွိေသာ.ဥကၠႀကီးက..သူအေ႐ွ႕
ဒူးေလးတဖက္ေထာက္ထိုင္ရင္း
"အင္း..ေဆာ့ဂ်င္..သြက္သြက္လက္လက္႐ွိလိုက္တာ..
ဒီအိမ္မွာေနရတာ..ေပ်ာ္လား.."
"Nae..ေပ်ာ္ပါတယ္.."
"ဒီအိမ္ကအက်ယ္ႀကီးေနာ္..မုန္႔ေတြလဲအမ်ား႐ွိတယ္ေနာ္...အာ့တာေၾကာင့္ေပ်ာ္ဖို့္ေကာင္းတယ္ေနာ္.."
"မဟုတ္ပါဘူး.."
သူရဲ့အေျဖေၾကာင့္အေမျဖစ္သူနဲ႔ဥကၠႀကီးမ်က္ႏွာပ်က္သြားေပမယ့္..သူဆက္ေျဖလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္နစ္ေယာက္စလံုးနစ္ၿခိဳက္စြာရယ္လိုက္ၾကတယ္..
"သားက
အေမ့နဲ႔တူတူ႐ွိလိုပါ....အေမနဲ႔႐ွိတဲ့ေနရာတိုင္းကေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..ၿပီးေတာ့ဒီမွာ
သခင္ေလးလဲေဆာ့ရလိုလဲေပ်ာ္ပါတယ္.."
