Erica Gold: The Girl With The Broken Heart

Deel 7 Hoofdstuk 8

Roni gooide het zoveelste papierpropje naar de al overvolle prullenmand. Een lied schrijven was moeilijker dan ze had gedacht. 'Mijn hart is gestolen geef het nou terug mijn hart is gestolen ik ben de prooi van een mug?' Zei Robert die een van de briefjes uit de prullenmand had gepakt en voorlas. 'Het is moeilijk om iets te vinden dat rijmt op terug.' Zei Roni in de hoop te kunnen verbergen wat haar eigenlijke bedoeling was. 'Ik moet zeggen, ik had niet gedacht dat je ooit zo een idee zou bedenken, maar het is het zoveelste plan dat niet gaat werken.' Zei Robert en hij gooide het briefje terug in de prullenmand. 'Plan?' Vroeg Roni in de hoop zich van den domme te kunnen houden. 'Robert toverde Roni's hart tevoorschijn. 'Ik verbied je om een lied te schrijven over het feit dat ik je hart stal.' Zei hij tegen het hart. Vloekend gooide Roni haar pennenzak naar Roberts hoofd. Robert grijnsde. 'Veel succes met de talentenjacht.' Zei hij.

Roni was radeloos. Als ze geen uitleg kon geven tegen de talentenjacht, zoals ze in het briefje had beloofd, zou haar familie haar nooit meer vertrouwen.  Ze deed wat ze altijd deed als ze wanhopig was. Bladeren door de tientallen spreukenboeken die ze toch al uit haar hoofd kende. Plots kwam ze bij een spreuk, waarvan ze niet kon geloven dat ze er niet eerder aan had gedacht. Ze mocht de waarheid niet zeggen, opschrijven, typen, uitbeelden, of in liedjesvorm overbrengen, maar ze kon wel haar herinneringen tonen. Robert had haar bevolen ze te ontwijken, maar met deze spreuk kon ze de herinneringen vanaf een afstand tonen. Er was slechts een probleem. Om de spreuk te laten werken waren er een paar dingen nodig. Je moest je concentreren op de mensen die je herinnering moesten zien en je moest erover praten. Ze mocht er alleen niet over praten. Toen schoot haar een geweldig idee te binnen. Ze kon op de talentenjacht het liedje Jar of Hearts zingen. Als bij het refrein ze zingt over een jar of Hearts verzamelen en een ijskoude ziel, zong ze een soort van over Robert. Ze wist niet of het zou werken, maar het was haar enige kans.

De dag van de talentenjacht was er veel te vlug. Op de speelplaats was een podium opgesteld. Het was Roni's beurt voor ze het wist. Ze keek nerveus naar de mengelmoes van leerlingen en hun familie en herkende op de 3de rij Zelena, Erica en Rumple. Ze ademde diep in en uit en begon te zingen.

'I know I can't take one more step towards you
Cause all that's waiting is regret
Don't you know I'm not your ghost anymore
You lost the love I loved the most

I learned to live, half alive
And now you want me one more time'

Toen Roni aan het refrein begon draaide ze achter haar rug haar hand. Rond haar hand verscheen een paarsachtige waas.

Erica vond dat haar tante beter kon zingen dan ze had verwacht. Plots verschenen vreemde beelden voor haar ogen. Ze zag Roni en Robert. Robert trok Roni's hart eruit. Beval haar niks te zeggen. Dwong haar het verhaal van de mishandeling mee te spelen. Zo plots als de beelden tevoorschijn waren gekomen, verdwenen ze weer. Net op het moment dat dat het refrein gedaan was. Erica keek opzij, en zag dat haar opa en moeder hetzelfde hadden gezien. Ze wou iets vragen, maar de vrouw achter hen siste luid en ze besloten na Roni's liedje het samen te bespreken. Zo kon niemand meeluisteren. Intussen zong Roni verder.

'I hear you're asking all around
If I am anywhere to be found
But I have grown too strong
To ever fall back in your arms

I've learned to live, half alive
And now you want me one more time

Who do you think you are?
Runnin' 'round leaving scars
Collecting your jar of hearts
And tearing love apart
You're gonna catch a cold
From the ice inside your soul
So don't come back for me
Who do you think you are?

It took so long just to feel alright
Remember how to put back the light in my eyes
I wish I had missed the first time that we kissed
'Cause you broke all your promises
And now you're back
You don't get to get me back

Who do you think you are?
Runnin' 'round leaving scars
Collecting your jar of hearts
And tearing love apart
You're gonna catch a cold
From the ice inside your soul
Don't come back for me
Don't come back at all

Who do you think you are?
Runnin' 'round leaving scars
Collecting your jar of hearts
Tearing love apart
You're gonna catch a cold
From the ice inside your soul
Don't come back for me
Don't come back at all

Who do you think you are?
Who do you think you are?
Who do you think you are?'

Bij elk refrein herhaalde Roni de spreuk om nog meer beelden te tonen. Toen ze klaar was met zingen wilde ze naar haar familie, maar Robert verbood het. Erica, Zelena en Rumple waren intussen een eindje van het podium weg gegaan zodat ze konden praten. 'Dat verklaar... een hoop.' Zei Zelena. 'Dat kun je wel zeggen.' Zei Rumple. 'Je had gelijk toen je zei dat hij van de enchanted forest kwam. Nu alleen er nog achter zien te komen wie hij is.' Zei Erica. 'Dat kan met de dagger.' Zei Rumple. Laat ik dat dan testen. Gaan jullie terug naar het podium, anders is het misschien verdacht.' Zei Erica. Ze liep weg en verstopte zich achter een plantenbak. Eerst testte ze het even op Rumple. Ze hield de dagger voor zich en richte zich naar Rumple. Voor haar ogen zag ze hem in de enchanted forest. Als Rumplestiltskin. Ze draaide zich opzij en de dagger gleed over de andere mensen. Toen hij even een milliseconde op Tilly was gericht, verscheen weer een beeld voor haar ogen. Tilly. In een andere wereld. Haar familie had al over veel avonturen van hen verteld en die plek herkende ze als Wonderland. Ze kon het niet geloven. Tilly. Die al langer daar op school zat dan zij. Tilly was Alice. Ze schudde haar hoofd. Het was een wonderlijke ontdekking, maar ze moest zich concentreren. Ze richte haar dagger op Robert en weer verschenen beelden voor haar ogen. Ze herkende de plek niet als de enchanted forest of wonderland. Het leek meer op Neverland. Alleen anders. Het was een jungle, alleen waren het geen magiesche planten. Het was duidelijk niet Neverland. Maar waar het wel was, wist ze niet. Dat hoefde ze ook niet te weten. Wat ze moest weten was wie hij was. En dat wist ze. Nu moest ze hem er allen nog over aanspreken.