ineffable [bxb]

9

|Arda|

Arda
Emrah
Can

"Naber Arda?" derken kolunu omzuma atmıştı. Sıkıntıdan ölmeye başlamıştım artık.

"Aşkım şimdi açıklayabiliriğm" diye bir ses yükseldi bahçeden. Dönüp baktığımızda cırtlak sesli bir kızın sevgilisini ikna etmeye çalıştığını gördük. Aslında görmeye çalıştık çünkü herkes etraflarını kaplıyordu. Kavga vardı sanki!

O gün bana gelen mesajı Can görmüştü evdeyken. Ardından nasıl yaptıysa Emrah'a söylemişti. Aslında söylemesi zor değildi neyse. O günden beri Emrah rahat bırakmıyordu. Zaten diğeri de yazmayı bırakmıştı.

"Ne oluyor?" diye sordum.

''Ne istiyorsun Emrah?" Can konuşunca ona baktım.

"Ne be alt üstü sevdiğim beyin yanına geldim."

"Hııı Emrah mıymış anonim"

"Söylemiştim sana Can"

"Tamam hatırladım."

Bu sefer Emrah'a dönüp ne istediğini sordum.

"Beni sevsene."

"Oldu o zaman ben kalkıyım." dedim.

"Dur dur"

Bıkkınlıkla iç geçirdim bu sefer.

"Oğlum zaten bir haftadır rahat bırakmıyorsun ne istediğini söyle artık lan. Dövmek istemiyorum. Homofobik pisliğin tekiyim lan."

"Sevgilim olsana."

"Mümkün değil."

"Neden?" Bir anda bağırınca ben ne olduğunu anlayamadan ayağa kalkmıştı.

"Neden imkansız olduğunu söyler misin? Sen de eşcinselsin ama mümkün değil diyorsun. Söylesene bu kadar mı sevilmesi zor bir insanım? Ya da bu kadar mı sevgiyi hak etmeyen biriyim?"

"Sakin ol. Sadece şu an mümkün değil seni sevmem. Şıpsevdi birisi değilim. Bana gelen herkese koşucak birisi de değilim. Ayrıca eşcinsel değilim!"

"Diğer sorularımın cevabı bu değildi." dedi ve şaşırmış bir beni arkasında bırakıp gitti.