Off limits

8.

Maandag morgen, de eerste schooldag op mijn nieuwe school. Hier heb ik helemaal geen zin in.

*Biep*

Mijn gsm en ik haal hem uit mijn zak. Ik sta nu al 10 minuten in de gang te bang om te vertrekken. Ik ben nooit echt populair geweest en wetende dat ik nu naar een nieuwe school moet beangstigt me. Toen ik vanmorgen opstond was ik aan het nadenken hoe groot de kans is dat ik in mijn bed bleef liggen. Doen alsof ik ziek was en de rest van de dag in mijn bed bleef liggen.  Het besef dat dat helemaal geen optie was kwam niet veel later, hoe langer ik het uitstel hoe moeilijker dit gaat worden. Ik besloot toen maar om me om op te staan en me klaar te maken. Gegeten heb ik niet, daar was ik te zenuwachtig voor.

Nu sta ik hier al 10 minuten in de gang te wachten om te vertrekken. Ik kijk naar het bericht dat ik zojuist heb ontvangen. Het is van Emma in de paar dagen dat ik hier al ben hebben we nog maar één keer gebeld en enkele sms'jes gestuurd. Ik mis haar zo hard en wil gewoon met haar praten zeker op een moment zoals dit wanneer ik haar het meest van al nodig heb.

Veel Succes op school , ik denk aan je xxx

Ik lees het bericht een paar keer en ik voel dat ik elk moment kan beginnen wenen. Ik knipper verwoed met mijn ogen in de hoop dat de tranen zullen verdwijnen.

"Je gaat ooit eens door die deur moeten stappen hoor." Tyler komt de gang in gelopen en lacht. Als zijn ogen de mijne kruisen fronst hij zijn wenkbrauwen. "Is alles oké?" Hij vraagt het zacht en aan zijn stem is te horen dat hij bezorgt is. Ik knik twijfelend en probeer zijn blik te vermijden. Terwijl ik staar naar mijn schoenen zet Tyler een paar stappen dichter en als hij net voor mijn neus staat tilt hij zachtjes mijn kin op met zijn hand. "Weet je dat het beleefd is om mensen aan te kijken als je met ze praat." Een speelse lach siert/bespeelt zijn lippen. Hij zet een stap achteruit en raapt zijn boekentas op "Je kan toch moeilijk te laat komen op je eerste dag?" Geamuseerd loopt hij uit de deur en even voel ik de koude snijdende wind die door de deur naar binnen waait. Ik raap al mijn moed bijeen en stap uit de deur.

Als ik aankom op mijn nieuwe school zet ik mijn fiets in het fietsenrek. Net als ik mijn fiets op slot zet trekt een gil mijn aandacht. Ik kijk op van wat ik aan het doen ben en zie een groepje meisjes staan. één van hen ziet me staan ze heeft lang blond haar dat tot de helft van haar rug komt, haar blauwe ogen zijn zo fel dat zelf ik ze van hier zie fonkelen(=Raar!!!). Ergens heb ik het gevoel dat ik ze ken, dat ik ze al ergens eerder heb gezien.

"Jij bent de nieuwe toch? Zorg dat je met de juiste mensen omgaat." Ze zegt het met zoveel zelfvertrouwen dat het me bang maakt. Haar ijzige blik maakt duidelijk dat je haar niet boos wilt maken. Ze doet teken naar de anderen en ze lopen weg. Dan pas zie ik een meisje liggen op de grond, rond haar liggen al haar schoolboeken verspreid.

Ik kijk haar aan en hoor het groepje meisjes(Veranderen anders teveel meisje???) dat hier net nog stond lachend weglopen alsof er niets gebeurd is.

Het meisje heeft nog altijd niet bewogen en verschrikt stap ik op haar af.

"Is alles oké?" Ik haast me naar het meisje toe en zie dat ze bloed, ze is gekwetst aan haar lip. Voorzichtig raak ik haar schouder aan. Een zachte kreun verlaat haar mond terwijl ze recht probeert te staan. "Kan ik iets doen?" Ik vraag het hopende dat ik haar kan helpen.