MONASTERIO SERIES 2: WALTER MONASTERIO

Simula

Simula

SA PAGLAPAT  ng aking ankle boots sa semento ay siya naman pag-labas sa gate ng aking mommy.

Our eyes met, her hazel brown eyes that I inherited. May wrinkles na rin siya, sign na tumatanda na siya but still, she's the most beautiful mom in the world. Pumayat din siya at umiksi ang buhok. She changed a lot.

I hugged her tight, God I miss her so much. "Mom"

"My princess" mangiyak-ngiyak niyang sambit habang nakayakap pa rin sa akin. "I miss you so much Celestine"

"I miss you too mom" sambit ko nang kumalas na kami sa pag-ka-kayakap. Halos makalimutan ko na ang taxi driver na malapit sa amin, nang balingan ko ng tingin ay naibaba na niya lahat ng aking bagahe.

Inilabas ko ang aking pitaka at binayaran siya. "Thank you po" I said politely.

He smiled, "Thank you rin ma'am" aniya bago sumakay sa kaniyang taxi.

Bumalik ulit ang tingin ko kay mommy. "Hayaan mo na si Bebang na mag-buhat ng mga gamit mo, tara na sa loob" pag-aaya niya.

When she opened the door, I didn't expect that daddy is patiently waiting for us at the dining. I thought...

I ran towards his direction and hug him, "Dad"

I heard him chuckled. "Chill young lady, parang hindi tayo nag-sama ng ilang years."

Dad and I lived at London for almost 4 years, my mom on the other hand focused on her business here in the Philippines.

"Kasi naman dad, sabi mo hindi ka makakauwi." Sambit ko at kumalas na sa pag-ka-kayakap. Nakita ko si Mommy na mataman lang na pinagmamasdan kaming mag-ama.

Dad pat my head, "Young lady, today is the day that you will meet your fiancee remember ?"

I giggled when I heard the word 'fiancee'. I can't wait to see him again, My childhood love, my first love and hoping to be my last.

My Cheeks burned into red.

Lumapit si mommy kay daddy, "I can't believe it my princess, Hindi pa rin nag-babago ang pag-mamahal mo sa kaniya." Ani mommy na nakangiti.

"Of course Mom " I said and smile genuinely, "I love him so much"

"Better rest now young lady, Pamper yourself" Daddy said. He's right, kailangan ko na mag-rest para naman ka-aya-aya ako sa paningin niya.

ALAS SAIS Y MEDYA  nang ma-alimpungatan ako. Seven thirty ang dinner with the Monasterio, bumangon na ako at nag-lakad patungo sa hindi kalakihan kung banyo para gawin ang aking rituals.

I glanced my reflection in the human mirror. My mustard yellow dress that above the knee suits in me. Humakbang ako patungo sa vanity table upang lagyan ng make-up ang aking mukha.

I'm allergic to make-up but I couldn't care less, sabi ni Mommy kahit huwag na raw ako mag-lagay ng make-up maganda na raw ako. This is a special day that's why even though I'm allergic, I'll take the risk.

And when I'm done, Tumayo na ako at kinuha ang aking black stilettos at isinuot. I once glanced my reflection on the human mirror.

Ang mahaba kung buhok ay naka-bun. "I'm satisfied now" sambit ko while looking on the mirror.

Nakarinig ako ng ilang pag-katok mula sa labas ng aking kwarto. Napalingon ako roon.

"Ma'am, ipinapatawag na po kayo" it was manang Bebang, ang matagal na naming katulong.