MONASTERIO SERIES 2: WALTER MONASTERIO

Kabanata 2

Kabanata 2

DAHAN-DAHAN  kung inililipat ang aking niluto sa tray, I cooked a bacon and Potato omelette. Kakanta-kanta pa ako habang nag-lalagay ng pag-kain sa tray.

Tinanggal ko na ang aking white apron at isinabit sa hanger. I slowly carry the tray and walk to the stairs.

I immediately opened the door and to my surprise he's still sleeping. Napatingin ako sa orasan na nasa side table, it's already 5:30 in the morning.

May pasok pa kaming dalawa ng 7:30. Inilapag ko ang tray sa table at pinakatitigan siya. No words can describe how handsome he is, feeling ko ay isa siya sa mga gods.

Nang hindi pa talaga siya magising ay hinawi ko ang kulay abo niyang kurtina upang sa gayon ay lumiwanag.

Naabutan ko siyang gumalaw, he slowly opened his upturned eyes. He gaze at me.

I smiled genuinely, "Good morning" I greeted. Kinuha ko na ang tray na nasa table. "Breakfast in bed "

Lumapit ako sa kama, inilapag ko roon ang lamesang maliit saka ipinatong ang tray. "Kumain ka na, maaga akong gumising para ipag-luto ka. " Masayang sambit ko.

He glance on a tray and averted his gaze at me. "I don't eat breakfast, If you want ikaw na lang ang kumain niyan"

"Pero niluto ko talaga sa iyo 'yan." Pagpupumilit ko. "ayaw mo ba ? Mag-luluto na lang ako ng iba" I said at akmang tatayo ng hawiin niya ang lamesa dahilan para matapon ito sa sahig.

"You're too noisy Celestine, I told you, I don't eat every morning" he shouted that makes my heart ache.

I fake a smile, "Okay I'm sorry "

Dahan-dahan kung pinulot ang mga nag-kalat na kanin at ulam sa sahig. Ipapakain ko na lamang ito sa aso, I'm pretty sure they will eat this.

"Fuck" he cursed. Narinig ko ang kaluskos ng kaniyang paa hudyat na bumaba na siya ng kama, naabutan ko siyang papasok sa banyo.

My decision was right, the day he said that he'll marry me, I rapidly shook my head. Instead, we decided to stay in one house to get to know each other. Actually hindi siya sumang-ayon, ako lang talaga.

I'm willing to wait for him to love me back as long as I'm alive. Tuloy pa rin ang merging ng company namin. Tito was fine too, pero mahina na siya hindi tulad ng dati.

I found out that he has a girlfriend named Cheska Navarro. Masakit man pero sorry, I'll never give up chasing Walter.

And when I'm done cleaning, I took a bath and wore my uniform attire. Second semester na nang maka-pag enroll ako sa pinapasukang University ni Walter. And it was the first day of second semester.

Naabutan kung nag-susuot ng sapatos si Walter. He's really more attractive when he's wearing a school uniform.

Patakbo akong lumapit sa kaniya at tumabi sa kaniya upang mag-suot na rin ng aking sapatos.

Halos sabay kaming napatayo nang matapos sa pag-susuot ng sapatos. He's eyeing me intently.

I smiled when he looked me from head to toe. "Do you like it ?" I asked.

I heard him 'tsk'. "Are you really going to study ? Or you're just going to flirt on school ?" He coldly asked and turn his back on me.

Pinasadahan ko ang aking school uniform, is he referring to my skirt ? Ganito kasi ang nabili ni Mommy. As far as I know ganito naman talaga ang skirt ng mga babae roon ?

Naabutan ko siyang nag-hihintay sa labas ng kaniyang kotse. His hands slid on his pants.

This is my first time that I'll ride to his car.

"Tara na " I said excitedly. I waited him to open the door, pero mas nauna na siyang pumasok sa kotse niya. I heave a sigh before entering to his car.

FOCUS   lang ang tingin ni Walter sa kalsada. Ako naman ay panay ang sulyap sa kaniya. I just wanted to check him, baka kasi ay makaramdam siya ng gutom.

"Stop checking me every minute "

My cheeks turned into pinkish and my heart racing fast. Tila ako isang tanga dahil sa ganoon na salita lang ay biglang nagharumentado ang puso ko.

"O-okay I'm sorry " I apologized, itinuon ko na lamang ang tingin ko sa labas kung saan natatanaw ko ang mga ilang estudyante na kapareha ng aming uniform, they are walking.

HUMINTO  ang kaniyang kotse sa likod ng University. I glanced at him, eyeing him suspiciously.

"What are we doing here ? Hindi pa ba tayo papasok ?" Tanong ko.

"From now on, dito kita ibaba at dito rin tayo mag-kikita kapag uwian. I don't want others talk about us. Besides, I don't want my girlfriend to be hurt"

And with that, my heart aches on what I heard. But instead of showing how hurt I am right now, I fake a smile..

"O-okay, I gotta go" I said and open the door. Since sa likuran ng University niya ako ibinaba, kakailanganin ko pang mag-lakad patungo sa entrance.

I immediately walk at para na rin maiwasan ang sinag ng araw na tumatama sa balat ko.

Pinunasan ko ang gilid ng aking mukha, Pinag-pawisan kasi ako sa paglalakad. First day ko pero mukhang haggard na ako.

I immediately pressed my thumb on the small screen scanner in order for me to get inside the university.

My hazel brown eyes were full of amusement on what I'm seeing right now. The University is kinda a University at the London. It was huge and clean.

Students are busy walking on the corridor. On the other hand, I saw a soccer  player playing on their field.

Ipinagpatuloy ko na ulit ang paglalakad. I can't find Walter, siguro ay nag-tago siya kung saan hindi ko siya matatagpuan.

Sa Building B third floor ang aking room, may nakakasalubong akong mga grupo ng mga estudyante na may hawak-hawak na libro.

Nang makarating ako sa third floor, Dahan-dahan kung pinapasadahan ng tingin ang bawat room number na nakadikit sa pintuan. Hanggang sa matapat ako sa pinakadulo na magiging room ko.

I entered the room and their eyes are on me. Halos lalaki ang narito at kakaunti lang ang babae, maybe they're curious why I am here.

I genuinely smiled at them, taas noo akong nag-lakad patungo sa bakanteng upuan sa tabi ng babaeng maiksi ang buhok.

Nginitian ko siya pero wala akong natanggap na pag-ngiti galing sa kaniya.

A minutes later, the professor entered in our room. I guess, may katandaan na siya at mukhang mga nasa mid 70's na siya. Nabibilang na lamang ang buhok niya at nakasalamin na rin siya. He looks kind because of his angelic face.

His eyes landed on me, "are you the new student ?"

"Yes prof, " I politely said.

"Kindly introduce yourself "

I compose myself before I speak. "I'm Celestine Fortalejo, It's nice meeting you guys "

Tumango ang prof at sinenyasan akong maupo na. He was about to start his discussion when suddenly a petite girl is panting in front of our door.

Natuon sa kaniya ang atensyon namin, pinakatitigan ko siyang mabuti. She's wearing a uniform attire pero tila hindi na-plantsa dahil sa gusot neto or meron talagang dahilan kung bakit ito nagusot ?. Gulo rin ang kaniyang kulot na buhok na umabot sa kaniyang balikat.

"I'm sorry prof for being late " aniya.

"Don't do it again Miss Cheska Navarro"

And when I heard that name, I glanced again to her direction and our eyes met. Her monolid eyes widened as if she saw a ghost.

I didn't expect that we've met and we're classmates.

"Why are you still standing there Miss Navarro ? " Sambit ng aming prof.

May bakanteng upuan pa sa tabi ko, Itinuro ko iyon sa kaniya pero hindi niya iyon pinansin, instead tinaasan niya lang ako ng kilay at naupo sa aking likuran.