Dayvıt ne yapcağını şaşırmış bir şekilde tayfalarını dönerek; tayfalarım bu altın kolyeyi bulmamız gerekiyor o yüzden herkes hazırlansın sefere gidiyoruz.Bu altın kolyeyi bulacağız dedi.Ve altınlarıda
Dayvıd ve yirmi iki tayfasıyla gidcekdiler ,ağaçlar çok uzundu yollarına devam ederken tekrar o iskelet adamlar saldırmaya başladılar uzun otlar içinde gözükmüyordular işimiz zordu tayfalarımı teker teker öldürüyodular kılıçlarımızı çektik ama ölmeğin ne olduğunu bilmiyordular hemen aklıma fikir geldi, tayfalarımı ağaçların tepelerine tırmanmalrını emrettim.Boyları kısa olduğu için bizi göremediler.Şimdide ağaçların üstünde mahsur kalmıştık inersek bizi yakalardılar.Bizim çıktığımız ağaçların altında dolaşıyordular acil bir şeyler düşünmem gerekiyordu ama ne olabilirdi.Sağ kolu şöyle dedi: Kaptanım karşımızdaki iplerle sallanıp teker teker geçebiliriz.
Kaptan: İyi fikir
Hemen uygulamaya başladılar iskeletlerin üstünden kuş gibi uçtular.Ve, yere indikğimizde iskeletler bizi arıyodu tüm güçlerimizle koşmaya başladık ileriye gittiğimizde zehirli oklarla her yere tuzak hazırlamışlardı Deyvıt, nasıl geçceklerini bilmiyordu heran fikir düşünmesi gerekiyordu.Yoksa iskelet adamlar gelebilirdi.Zehirli okların tepesinden geçtiler.Ama birisi dengesini kaybetip zehirli okların üstüne düştü.Geriye on beş kalmıştı.Gittikce adamlarım azalmaya başlamıştı.
