21.21

21.42

merhaba, dünkü bölümleri ardı ardına yayımladığım için bazı bölümler birbirine girmiş olabilir. texting olsa dahi tüm bölümler birbiriyle bağlantılı ve bu yüzden her şeyin sizde oturmasını istiyorum. tüm kitabı baştan kontrol eder misiniz bölüm atlayıp atlamadığınıza dair?

-

•• xx

fleurlf: yoongi?

myoongi: evet güzelim

fleurlf: nasıl gidiyor?

myoongi: ciddi misin fleur
bu konuşmayı yapacak mıyız gerçekten
bok gibi olduğumu biliyorsun çünkü bugün yirminci günün ve ben kafayı yiyeceğim

fleurlf: üzgünüm

myoongi: şu sikik kelimeyi söylemekten vazgeç artık, can sıkıcı olmaya başlıyor

fleurlf: pekala
bugün yirminci günüm ve birkaç saat sonra gerekli müdahaleler ile hayatıma son verilecek,
bugün senin günün olacak ve ben senin isteklerini yerine getireceğim
yani bugün için bir isteğim yok
soru sorarak mı ilerlemek istersin
yoksa her şeyi benim anlatmamı mı?

myoongi: şu an bunları konuştuğumuza inanamıyorum fleur
keyfin bilir
nasıl istiyorsan öyle yap

fleurlf: kızgınsın, dimi?

myoongi: daha çok çaresizim ve bu öfkelenmeme neden oluyor

fleurlf: o kadar da kötü değiliz yahu
ardımdan gözyaşı dökeceğini söylediğimde gülmekten olacağını söylemiştin
bunun değişmemiş olmasını umuyorum

myoongi: piçin tekiydim
ve bu hallere düşeceğimi sanmıyordum

fleurlf: o zaman gülme sırası bende?

myoongi: hep sende olsun be güzelim
hep gül sen

fleurlf: uzattıkça daha da zorlaşıyor yoongi
direkt anlatacağım ve lütfen beni bölme
olur mu?
hiçbir şey yazmasan dahi hep burada ol

myoongi: elbette fleur

fleurlf: fleur luna flynn,
96 doğumluyum yani yirmi iki yaşındayım
seninle aynı üniversitede veterinerlik bölümünde okuyordum ancak hastalığım yüzünden okuldan ayrılmak zorunda kaldım
annem ve babam benim için en iyisiydi yoongi,
ikisi de birbirine çok güzel aşıktı ve bu sevginin bütünüyle beni şımartmaktan çekinmiyorlardı
ve ben çok güzel bir ailede büyüdüm
ta ki babamı 9 yaşımdayken kanser nedeniyle kaybedene kadar
yemin ederim çok zordu ve beni en iyi sen anlayacaksın çünkü dabin için anlattığın her acıyı babam için çekiyordum
sen evden ayrılıp namjoon'un seni toparlamasına izin verdin ve en iyi arkadaşına tutundun ama ne yazık ki benim tutanacak kimsem yoktu yoongi
annem ile babamın birbirine ne denli aşık olduğundan bahsetmiştim, annem babamın gidişine dayanamadı ve kendi içine kapandı
yalnızca dokuz yaşımdaydım ve evin her işine bakmaya çalışıyordum, artık ağzından tek bir kelime dahi çıkmayan annemle ilgileniyordum, onu yediriyordum ve yatırıyordum ama benimle ilgilenecek kimseyi bulamıyordum
birkaç sene sonra bu çok ağır gelmeye başladı
annemle ilgilenerek hayatta kalmakla o kadar meşguldüm ki babamın yasını bile tutamamıştım ve artık bu beni öfkelendirmeye başlamıştı, bana sırtını dönen annemi umursamamaya başladım, çoğu gece eve gitmemeye ve çok yanlış arkadaş seçimleri yapmaya başladım
birçok kez sokak köpekleriyle uyuduğumu bile hatırlıyorum ve bu benim mesleğimi seçmemdeki en önemli etkendi
kimse yokken hayvanlar vardı
ve ben onlarla arkadaştım
annemi önemsememeye başladıktan sonra hayatta kalmak da artık önemini yitirmişti ve bunun için çabalamayı da bıraktım
tıpkı babam gibi ölmek istedim yoongi
babamın tek kötü alışkanlığı olan sigara, onun ölüm nedeni olmuştu ve onun gibi ölmek istedim, tam on bir yaşımda sigaraya başladım
her gün en az iki paket tüketiyordu çocuk bedenim, içtikçe içiyordum ve o çocuk aklımla git gide babama daha da yaklaştığımı hissediyordum, annem bana kollarını açmamıştı ve babamın açmasını umarak onun yanına gitmek adına çabalıyordum
kimse yoktu yoongi, bunun aptalca bir fikir olduğunu söyleyecek kimse yoktu yanımda
ve yirmi iki yaşıma kadar her gün en az iki paketi bitirerek babam gibi akciğer kanserine yakalandım
(Görüldü: 21.41)