ဒီေန႔နဲ႔ဆို ကၽြန္ေတာ္ မိုမိုေပါက္ကို accept လုပ္လိုက္တာ တစ္ရက္နဲ႔ ၉ နာရီရွိေနၿပီ။
အခုထိလဲဘာမွာလာမေျပာဘူး။
ဒီကေလးဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လားမသိ။ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ဆိုေတာ့ ေတြ႕မွအပီျဖဲ အဲေလ အပီေမးေတာ့မယ္။
ေစာင္ကေလးေတြ အငယ္ျဖစ္ၿပီး ပါးနပ္မႈ႕ကိုမရွိဘူး။ ၾကည့္ေန ဆည္ေဖာက္ပစ္မယ္။
အိမ္ကအငယ္ေကာင္နဲ႔မ်ားကြာပါ့။
"Sehunnie ေရ!!"
ထိုင္ေနတဲ့ခံုကေန အသံေလးနဲနဲျမႇင့္ကာေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
အသံဆိုတာ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြမွာအသံုးခ်ရတယ္ေလ။
ဟိုခေလးက ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး ေခၚမၾကားေအာ္မၾကားနဲ႔။
"Se..."
"အာျပဲေနတာပဲ Hyunee ရယ္။ သားငယ္ေလးက အျပင္သြားတယ္"
Omma ၏ အသံၾကားမွ ေအာ္ေနတာေလး အသာရပ္လိုက္ရသည္။ အသံေႁခြတာရမယ္ေလ။
"ဒါနဲ႔ omma မုန္႔ဖိုးေပးဦး သားဗိုက္ဆာလို႔"
"ဗိုက္ဆာရင္စားပါလား ဘာကိစၥမုန္႔ဖိုးေတာင္းေနရတာလဲ"
"သားက မုန္႔ဆာတာေလ omma ရဲ႕မတူဘူး"
"မေျပာခ်င္ဘူးေနာ္။ ေရာ့ ကေလးအတြက္ပါ ပိုဝယ္လာခဲ့။ ဒါမွမဟုတ္လဲ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ဝယ္ေကၽြးလိုက္"
"Yes sir!"
ပိုက္ဆံယူၿပီးေျပးထြက္ေတာ့မယ့္ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂုတ္ကေနလွမ္းဆြဲထားေသာ ေမြးသမိခင္ေက်းဇူးရွင္၏လက္။
"အစ္! Omma သားကို အႏုနည္းနဲ႔သတ္ေနတာလားေျပာ"
ဟုတ္တယ္ သားႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို လည္ပင္းအစ္ေအာင္လွမ္းဆြဲထားရတယ္လို႔။
"အက်ႌလဲသြား ကေလးလိုလိုေခြးလိုလိုနဲ႔"
"ဒီစတိုင္ကေလာကႀကီးကိုလြတ္လပ္စြာျဖတ္သန္းတာေလ omma ရာ"
အက်ႌအဝါအပြေလးနဲ႔ ခ်ည္ထည္ေဘာင္းဘီအပြဒူးေလာက္ေလးဝတ္ထားတာကို ကေလးတဲ့။
ခြိ! ကေလးဆိုတာ ဘယ္လိုရုပ္လဲ omma ကိုျပလိုက္ရင္ သားမက္ေတာ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္သြားလိမ့္မယ္။
![Senpai~ [Hiatus]](https://img.wattpad.com/cover/166523211-64-k320952.jpg)