Daha 15 yaşındayım yolun yarısındayım hiçbirşey bilmiyorum.Babamla bir sabah kavga ettik.Evden hiçbirşey yokmuş gibi çıktım.Ve sonra telefonumu evde unuttuğumu fark ettim eve almaya döndügümde babam kapıya not asmıştı.Birdaha bu eve gelme yaziyordum.Sasirmistim...Ve evden ciktim karanlik sokaklarda yürümeye başladim...KORKUYORDUM...Artik yanimda beni koruyup kollayan bir babam ve bir annem yoktu.İste o büyük gün gelmisti.Sınav sonucum aciklanmisti...Ve izmire gidiyordumm.Evet orda halamlarda kalirim ümidiyle yola ciktim..Ve İZMIRDEYDIM...Hemen halamlara gittim ve durumu anlattim.Anlayisla katsilayip artik burda kalicaksin dedi ve odami gosterdi...Odam güzeldi TAM BİR GENÇ KIZIN HAYALINDEKI ODAYDI ADETA...Sabah olmustu.Hazirlanip ciktim.Metroya binerken bir cocukla carpistim..ve kitaplarim yere dustu..bir bakisi vardi icimi yakti. Adimi sordu Tanistik ve birbirimizden hoslandigimizi farketmistim...Hele o bakisi adeta yere bakan yürek yakandii...Metro cok kalabalikti.. İki kisilik bos yere oturdum ve bir baktim yanima oturmustu..Adimi sordu BEN DAMLA dedim..BENDE AYAZ memnun oldum dedi ve hele o gülüsü icimi yakmisti.. Meğersem ayni okuldaymisiz...Ve tam sinifima girerken arkamdan seslendi "TENEFFÜSTE KANTİNDE BULUSALIM"dedi... bnde tamam dedim...Zil calmisti...Ve kantine gittim...Beni bekliyordu...VE BANA İLK BAKIŞTA AŞKA İNANIR MISIN?diye sordu...BENDE EVET DEDIM VE ZİL CALDI DERSE GİRDİK..
