Victor benim çocukluk arkadaşımdı. Birbirimize çok yakındık. Tanıştığımızda ben 4 , o ise 5 yaşındaydı. Evde eğitim aldığım dan hiç arkadaşım yoktu ,bende bütün zamanımı onunla birlikte geçirirdim. Victor'un öyle bir derdi yoktu. Yalnız olmasına rağmen bunu inkar ederdi.
- Yalnız değilim. Doğa benim dostum.
-Doğa ?
- Evet. Doğa. Sende yalnız değilsin. Ben varım. Ağaçlar var. Kuşlar var.
O bunları söylediğinde 8 yaşındaydı. Ona hayran kalmıştım. Etkileyiciydi. O çok havalıydı, kibardı, uzun boylu ve yakışıklıydı. Ben ise öyle değildim. Kısaydım ve pısırıktım, durmadan ezik duruma düşüyordum. Ama onun yanındayken kendimi güvende hissediyordum. O benim arkadaşımdı, aynı zamanda süper kahranımdı.
Birlikte aptalca şeyler yapardık. Geçmiş harikaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm Bizi Ayırana Dek
Romance-Senden tiksiniyorum !!! -Ama ben seviyorum. -Ahhh! Lanet olası! Ne zaman peşimi bırakıcaksın?! -Ölüm bizi ayırdığında.
