KATJING!

Dat betekend...

Daar stonden wij en zij dan. Wij = mijn herrie-makende groep ; zij = mijn ouders.
Je zou er eigenlijk een grappige slowmotion van moeten maken. Iedereen in slowmo schreeuwen , op een toeter blazen... het zou een grappig gezicht zijn.
'OKEEEE! STOP MAAR EVEN, MIJN OUDERS HEBBEN MIJ WAT TE ZEGGEN!' Schreeuwde ik naar mijn orkest.
Het werd doodstil.
'Wat. De. Ef. Is. Dit.' Vroeg mijn vader.
'Ik wil blijven!' Zeg ik trots
'En dan ga je andere mensen daar de moeite voor laten doen?!' Roept mijn moeder naar mij.
'Tja, als ik het niet alleen kan, dan maar met meer! Heel, veel, meer!'
'Ugh, maar we hebben je geeneens een deel van ons loterij-geld gegeven, en alles staat online! Hoe heb je dit gedaan?' Vraagt mijn vader.
'Nou, eerst hebben we 5 dagen kranten rondgebracht, tegelijkertijd is er orde in het bezorgen gehouden, tegelijkertijd is er ge-edit, en op de 6e dag is er geprint en verdeeld!' Leg ik trots uit.
'Ugh... dan blijven we wel en verbouwen we ons huis wel....' zucht mijn moeder.
'Wat? HOREN JULLIE DAT MENSEN? HOREN JULLIE DAT? IK MAG BLIJVEN! DORR JULLIE! DANK JULLIE WEL! LATEN WE HET VIEREN!!!!'
En het getoeter ging door.
Ik ben zo blij, dank jullie wel.
Ik ben ook blij dat het boek uit is.
Nu alleen nog hopen op een goede uitslag ; de hoofdprijs van sen1803 !
Bedankt voor het lezen...

——————————————————————————————————————————
Want dit is het einde van KATJING!