smile like a line

:|

Maganda man o pangit ang story na ito, wala akong control, dahil nonfiction ito.

My POV

"I got this felling in the summerday when you are gone" kumakanta ako, gamit ang portable mic.

Ang dilim ng gabi, walang tambay sa labas, maririnig ang echo ng boses kong basag.

Buti nalang at supportive ang kapit bahay at wala panamang nag recklamo dito sa tindahan.

"Meron kayong, Nescafe creamy white" di ko napansin, ang pag dating niya.

Tinitigan ko lang siya.

Siya ang first love ko.

Hoy, mag hi kanaman sa akin.

"Hello, meron po ba kayo"

Bakit ka nag po sa akin, parang wala tayong pinag samahan.

Mag kapit bahay kaya tayo dati.

Sabay nga tayong umuwi dati.

Poker face din ako"meron, po, ilan ang bibilhin mo" diniinan ko ang po.

Ngayong iniisip ko ang ginawa ko, feeling ko ang sama ko.

Pero na una siya.

"Tssk" nainis ba siya, so kilala mo nga ako "twin pack, anim"

Inabot ko ang twin pack.

Nag abot siya ng 100 pesos

"Teka lang po" kumuha ako ng calculator, di naman ako bobo sa math pero wag ka munang umalis.

Sinilip ko siya sa gilid ng mata ko.

Ang ganda niya parin.

Di mo ba naalala na, dumating sa punto na nag yayakapan tayo.

At ngayon, heto ka, nakatayo at nag poker face sa akin.

Di naka simangot, di din nakangiti.

Parang line lang.

Kinuha ko na ang sukli, at inabot sa kanya, kasama ng binili niya.

"Heto, na"

"Thank you" sabi niya

"Your welcome" sagot ko

First love never dies talaga, dahil hanggang ngayon.

Naiinis parin ako na ganito na tayong dalawa.

Hanggang kailan ka kaya dito sa lugar namin, baka aalis ka na naman at mag lilipat ng tirahan.

Di na ako umaasang may mag babago, dahil sa simpleng pag bili mo ng ng nescafe, di tayo nag usap.

Ni di mo nga na mention ang tungkol sa nag echo kong beses.

Pwede na sana yung ice breaker.

.