chapter 2

5 0 0
                                    

STARTING POINT

KIEL'S POV

Ngayon ang araw kung kelan pwede na ko madischarge mabilis kasi akong naka rekober kaya naman I'm still alive and kickin'
hahahahaha joke..

Hey. What makes you smile like that? Hahahaha. Hay nakooooo!.tanong nanaman ni van baliw.

Hoyy van baliw wag mo ko pinag bibiro ah. Me' kasalanan kapa sakin ah. Kala mo siguro nakalimutan ko ah.  Sabi ko naman habang nakatingin ako sa kanya ng masama.

What?!?.. B-but-. Pinutol ko na kaagad ang sasabihin niya.

Hep hep hep. Tigilan moko kakaingles ingles mo dyan dalian mo ilibre mo nalang ako. Yun nalang kabayaran mo sa kasalanan mo sakin.sabi ko pa habang hawak hawak ko ang bibig nya.

Kailangan ko syang makumbinsi ngayon dahil parang feeling ko namimiss ko na kumain ng pagkaing mga nabibili sa labas. Hayyysst ikaw kaya ang kumain ng paulit ulit. Nakakasawa.

Dalian mo dyan. Ano ba naman yan! Ang bagal mo naman!. Dagdagan mo ng isang order pa. Sabi ko habang minamadali sya.

What the fvck?!!? Are you that hungry?!?.. Sabi nya habang nakabusangot pa.

Stupidd! It's for alexa!. Natauhan naman sya at bigla nalang napalitan ng pag aalala ang mga mata nya na kanina ay parang apoy na.

Okay. I'll be back.pagkatapos nyang sabihin yun ay kaagad na syang umalis para pumila ulit.

Hindi ko alam pero parang may nahahalata akong kakaiba kay van at alexa. Pero wag naman sana, kapag nangyari ang bagay na yun ako ang unang maghihinagpis..huhuhuhu.

Habang wala pa sya, kinuha ko muna ang selpon ko at idinial ang number ni alexa.

Nakailang ring na ako pero hindi parin sumasagot.. Pero maya maya pa bigla nalang nyang sinagot kaya medyo nagulat pa ako nung bigla niyang bigkasin ang hello?. Medyo may halo pang inis.

Ahm. Hello? Yayayain sana kita para kumain.andito kami sa resto kung san tayo lagi kumakain asap. Dali.. Nagpa order na ako ng pagkain kay van. Sabi ko pa habang parang tuwang tuwa sa balita ko para sa kanya.

Ahm yeah. Wait me. I'll be there in few minutes.sabi niya at pinatay na rin ang linya.

Habang naghihintay nag isip isip muna ko ng mga bagay bagay kung anong pwede kong gawin para pumayat. Yun kasi ang bilin sakin ng doktor bago nila ako pauwiin.

Flashback:

Ahhhh. Doc? Pwede na po ba talaga akong maka uwi ngayong umaga?
Tanong ko na may halong excitement.

Ah 'bout that, yes. Im sure. But, remember what i've said. Sabi niya na para bang batang paslit ang pinapa alalahanan. You need to loss your weight because it can cause of your early death. Because your body can't take the cholesterol you eat.

Yes doc. I will. Sabi ko nanaman habang umaaktong nagsasalute pa.

End of flashback:

Natinag nalang ako ng biglang may maupo sa tabi ko at sa harap ko.tinignan ko naman sila ng may pagtataka.

Ang alam ko kasi kaka alis palang nila sa harap ko at naghihintay lang ako dito. Ang bilis ah! Hahahahaha...
Yey! Makaka kain nanaman ako nito.

Hey. Why are you looking at me like that? Is there a problem? Are you okay? Can you see me? Oh. This! This! This! Can you see this? How many is this?! Sabay pakita nya sakin ng dalawang palad niya at parang naghuhurumintado sa sobrang kabang tanong niya.

Campus fat turns into a QueenWhere stories live. Discover now