AĞUSTOS YAĞMURLARI

İNTİHARIN EŞİĞİ

Yolun yarısına yaklaşmışken,
Melankolik ağrılar çekiyorum geceleri!.
Hoyratça harcadığım gençliğim,
Bir film rulosu gibi geçiyor gözlerimin önünden,
Tutun beni düşüyorum.
Gece mi karanlık yoksa,
Anıların gölgeleri mi sarmış dört bir yanı?
Bilmiyorum.
Bilmiyorum hiçbir şeyi,
Bilemiyorum.
Bu tarifsiz yanlızlık, bu çaresizlik,
Nedir, nedendir?
İntiharın eşiğindeyim sanki,
Ölümün kokusu burnumda tütüyor!
Hızla kan kaybediyor umutlarım,
Tenim karıncalanıyor, seni sarmak istercesine.
Saçlarına hasret parmaklarım uyuşuyor.
Üşüyor ellerim!..
Artık seni de yazamıyorum!
Kalemim kaldıramıyor bu acıyı,
Öyle ki kelimeler bile acıyor halime.
Tükeniyor sözlerim,
Konuşacak gibi değilim.
Nefes almak nedir bilmiyorum...