If

အတန္​းအားခ်ိန္​ ​ေန႔လည္​စာလည္​းမစားခ်င္​တာ​ေၾကာင္​့ ကန္​တင္​းနဲ႔ခပ္​လွမ္​းလွမ္​း​က အရိပ္​ရသစ္​ပင္​ႀကီး​ေအာက္​ကခံုတန္​း႐ွည္​မွာထိုင္​ၿပီး ဘာရယ္​မဟုတ္​ internetထိုင္​သံုး​ေနမိတယ္​ ။ ​သစ္​ရြက္​​ေျခာက္​​ေတြကုိနင္​းလာတဲ့​ေျခသံသဲ့သဲ့ႏွင္​့အတူ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေ႐ွ႕မွာ ရပ္​လိုက္​တဲ့​​ေျခ​ေထာက္​တစံု ။ ရင္​ထဲမွာတံဆိပ္​႐ုိက္​ထားတဲ့ဖိနပ္​အမည္​း​ေရာင္​​ေလးမို႔ ​ေျခ​ေထာက္​​ေလးျမင္​႐ုံႏွင္​့ မည္​သူမွန္​း ကြၽန္​​ေတာ္​သိသည္​ ။

"စီနီယာ "

ပထမဆံုးအႀကိမ္​ ​ေကာင္​​ေလးဘက္​ကစ၍ စကားလာ​ေျပာသည္​မို႔ ကြၽန္​​ေတာ္​့မွာထခုန္​မ္​ိမတတ္​ဝမ္​းသာရတယ္​ ။ ျပာျပာသလဲ ထိုင္​​ေနရာမွထကာ သူ​ေ႐ွ႕ရပ္​မ္​ိ​ေတာ့ သူက ​ေက်ာပိုးအိတ္​ထဲက ပစၥည္​းတခုထုတ္​​ေပးတယ္​ ။

မ​ေန႔ညက စက္​႐ုံ​ေ႐ွ႕မွာ ကြၽန္​​ေတာ္​ထားခဲ့တဲ့လက္​စြပ္​ ။

"စီနီယာရဲ႕လက္​စြပ္​....ျပန္​လာ​ေပးတာပါ "

ကြၽန္​​ေတာ္​့မွာ​ေျပာစရာစကား​ေတြ​ေပ်ာက္​ဆံုး​ေနတယ္​ ။
ပထမဆံုးအခ်က္​ ဒီလက္​စြပ္​က ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​စြပ္​မွန္​း ​ေကာင္​​ေလးဘယ္​လုိသိသလဲ ?
​ေနာက္​တခ်က္​ လက္​စြပ္​ကုိတမင္​ထားခဲ့မွန္​းသိသြားတာမို႔ ​ေကာင္​​ေလး ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ စိတ္​မ်ားဆိုးသြား​ေလသလား?

"ဟို ...Chanyeol ..ကုိယ္​​ေလ .."

"​ေနာက္​တခါ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိသိမ္​ငယ္​ရ​ေအာင္​မလုပ္​ပါနဲ႔ ...​ေစတနာကုိ ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ "

ဲၾကည္​ၾကည္​လင္​လင္​ပဲျပံဳးျပသြားၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေ႐ွ႕က​ေန ထြက္​သြားတယ္​ ။ စိတ္​ဆုိးသြားပံု​ေတာ့မ​ေပၚဘူး ။ ဒါ​ေပမယ္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​ဖတ္​လိုက္​မ္​ိတဲ့​ေကာင္​​ေလးရဲ႕မ်က္​ဝန္​းက​ေျပာတဲ့ဘာသာစကား​ေတြ ကြၽန္​​ေတာ္​သိပ္​နားမလည္​ဘူး ။

သူ႔​ေနာက္​ကိုခပ္​ျမန္​ျမန္​​ေျပးလိုက္​သြားၿပီး သြား​ေနတဲ့လမ္​း​ေၾကာင္​း​ေ႐ွ႕က​ေန ပိတ္​ရပ္​လ္​ိုက္​​တယ္​ ။