Nerdy To Goddes

Chapter F O U R

(Christines's POV)
     Pauwi na ako ngayon sa bahay namin galing academy nang may nakatapat na ambulansya sa tabi ng aming bahay agad kong tinabi ang aking bisikleta saka tumakbo pa loob ng bahay

Halos mapa handusay na ako sa sahig dahil sa nakita ko naka higa sa stretcher ang aking ama na nabalutan ng kumot na para bang wala na siyang malay agad kong tinungo ang silid ng aking ama at doon ko nakita sila mama at daisy na umiiyak

"Ma?Daisy?"mangiyak ngiyak kong saad sakanila hindi ko na alam kung anong gagawin ko siya nalang kasi ang natitirang tao sa mundo na nagmamahal saakin

"Wala na ang tatay mo!!!!"inis na sumbat ni mama hanggang sa hindi na nakayanan ng mga tuhod kong tumayo napahandusay ako sa sahig saka ko binuhos lahat ng iyak ko nang malaman ko iyon

Ang sakit sakit mawalan ng magulang ngayong ulila na ako wala ng taong nag mamahal saakin parang gusto ko ng magpakamatay....parang wala na akong halaga sa mundong ito ayoko ng mabuhay kung wala din lang akong inspirasyon sa bawat pagtakbo ng aking buhay

Yung kaisa isa kong inspirasyon ay nawala ito ba talaga ang buhay na binigay saakin?ang magdusa?ang mabuhay ng walang magulang?kaya ko bang ituloy ang buhay ko kahit na wala na sila?

Hanggang sa ako nalang ang natira sa silid ng aking ama sinara ko ang pinto at doon mag damag na umiyak halos sumakit na din ang ulo ko sa kakaiiyak ilang araw din akong kumulong sa silid na iyo bago ako lumabas

"Napag isip-isip mo naba na huwag ka ng mag-aral?!"bungad sakin ni mama habang naka pameywang hindi ako sumumbat na mas higit ay dinaanan ko lang siya

"Kung ako sayo huwag ka ng mag aral total wala ka namang pinag aralan ni hindi mo nga ako ma respeto eh!!!"sigaw niya pero dahil sa alam kong late nanaman ako sa klase  dumiretso nalang ako saka kinuha ang bisikleta ko sa garage

Pagdating ko sa academy ay agad akong nakaramdam ng hilo pero pinagpatuloy ko parin ang paglalakad hanggang sa hindi na nakayanan ng katawan ko umikot ang nasa paligod ko kasabay ng pag bagsak ko sa sahig

Bago pa ako nawalan ng malay ay nakakita ako ng isang tao na palapit saakin hanggang sa tuluyan na nga akong nawalan ng malay

(Queency's POV)
       Nag lalakad ako sa isang hallway nang makita ko si Christine she look's pale at namamaga ang mata lalapit na sana ako sakanya ng bigla siyang napahiga sa sahig kaya napatakbo nalang ako nang pumikit na ang kanyang mga mata

"Christine!!!"sigaw ko at agad siyang binuhat sakto namang napadaan ang kuya ko

"Kuya help!!!"sigaw ko dahilan para mapatingin siya tumakbo siya saka binuhat ng pa bridal style si Christine OMO bagay sila!!!! What if i ship ko silang dalawa

Masasabi kong maganda si Christine inside and out kaya ko nga siya kinaibigan eh at isa pa mas maganda pa siya kung aayusin right

"Queency!!!Your spacing out!!!"sigaw ni kuya na siyang nag pabalik saaking reyalidad

"Sorry kuya...."pagpapaumanhin ko

"Ikaw na bahala diyan may klase pa kami nasa loob siya at gising na"diretso niyang tanong bago naglakad palabas ng clinic

"Christine?are you Ok?"nag aalala kong tanong sakanya saka hinawakan ang magkabila niyang kamay she just nodded

"Ano bang problema mo"sabi ko pero hindi parin mawawala ang pag aalala

"Namatay na ang tatay ko wala ng nagmamahal saakin"mahina niyang sagot ngunit sapat na yon para marinig