Hayat Gibi

-6-

~~1 HAFTA SONRA~~

Ömer Amerika'daki işlerini halledip Çeşmedeki evine geçmişti. Burayı seviyordu. Sessiz sakin ve huzurluydu. Başının etini yiyecek insanlar da yoktu burada. En az 1 ay burada kalmayı düşünüyordu. İstanbul'a dönmek istemiyordu. İstanbul'daki hayatı fazlasıyla yorucuydu. İşlerin durumunu öğrenmek için Sinan'ı aradı.

Ö- Alo, Sinan.

S- Kardeşim nerelerdesin hadi gel artık.

Ö- Geldim zaten Sinan.

S- Hadi canım. Yok artık.

Ö- Ciddiyim Sinan. Çeşmedeyim. Ve uzunca bir süre İstanbul'a dönmeyi düşünmüyorum.

S- Ne kadar bir süre mesela?

Ö- En az 1 ay.

S- Ömer delirdin mi sen? Beni burada çiğ çiğ yerler. Kararını verdiysen dön İstanbul'a be güzel kardeşim.

Ö- Verdim kararımı vermesine ama dönemem. Çünkü dönüp planı uygulamaya soktuğum an yine benim başım ağrıyacak. Şuan yaptığım şey aslında kafa tatili. Sende gel.

S- Şirkete kim bakacak acaba?

Ö- Hallederiz onu. İşleri buradan yönetiriz. Çalışanların başında da amcam durur. Olmaz mı?

S- Valla çok güzel olur da.

Ö- Da sı falan yok. Yarın atla ilk uçağa gel. Şuan ki işleri dosyaları topla gel.

S- Tamamdır. Yarın ordayım o zaman. Çeşme yıkılsın bee.

Ö- (Gülerek) Hadi kapat kapat.

İşte Sinan böyleydi. Kafamı kolayca dağıtabiliyordu. Yanımda olursa daha çabuk toparlayacağıma eminim. Şuan tertemiz bir uyku çekmem gerekiyor. Yoksa yarın Sinan'a yetişemem.

------------

Defne ertesi sabah kalktığında üzerinde bir halsizlik vardı. Bu havada hasta olamam, diye düşündü. Aynanın karşısına geçtiğinde fark etti ki bu hastalık onu fena sarmıştı. Yasin'i arayıp işe gelemeyeceğini söylemeye karar verdi. Evde oda bile değiştirmeye hali yoktu. Telefonunu alıp Yasin'in numarasını tuşladı.

D- Öhö öhö. Alo Yasin.

Y- Defne! Ne oldu sana?

D- Yasin ben çok fenayım. Öhöhö. İşe gelemeyeceğim. Şifayı fena kapmışım.

Y- Yapma ya. Tamam izinlisin. Ama doktora gitmeyi ihmal etme lütfen.

D- Bakalım evden çıkabilirsem giderim. Teşekkür ederim.

Y- Ne demek tatlım. Sen yeter ki iyi ol. Sen bize şirkette lazımsın.

D- Hahahah sağ ol ya. Hadi görüşürüz. Kolay gelsin.

Y- Sağ ol canım. Görüşürüz.

Telefonu kapattıktan sonra mutfağa gitti ve kendine ıhlamur kaynattı. Bardağını aldı ve televizyonun karşısına geçti. Tüm gününü bu şekilde geçirmeyi planlıyordu. Ancak birden kapı çaldı. Defne zorla da olsa gidip kapıya baktı.

Defne- ANNE!!

Demet- Kızım! Ne bu halin?

Defne- Sorma anne ya. Şifayı kapmışım dün.