Alleen.
Alleen met de eeuwenoude bomen, fluisterende wind en huilende regen.
Ik kijk naar boven en zie de schaapwitte wolkjes spelen met de vrolijke zon.
Afvragend of ik er ooit bij zal horen.
De heldere blauwe lucht doet me alleen maar meer realiseren dat de dreigende takken de vrolijke zon buitensluiten.
Een simpel streepje licht schijnt op mijn gezicht. Die ene ongelukkige wolk blijft boven me huilen.
Ik veegde de tranen uit mijn gezicht en opende mijn paraplu. Mijn ogen lichtten op bij het kijken naar de zon.
'Ooit schijn ik zo hard.'
JE LEEST
Vallende gedachten
PoetryHier laat ik mijn gedachten de vrije gang gaan door ze om te toveren tot gedichten over van alles en nog wat. Hopelijk vinden jullie de gedichten goed :) Enjoy! Alle rechten voorbehouden. De prachtige cover is gemaakt is door @mari_em Neem zeker de...
