Als ik in de spiegel kijk zie ik niet meer hetzelfde meisje.
Ongelukkigheid reflecteerd in haar ogen, als een maan bij duistere nacht. Haar lippen zijn op elkaar geklemd, als een verwrongen glimlach.
Een glimlach dat pijn verbergt. Een glimlach, opzoek naar hulp. Een glimlach, waar geen zon op schijnt maar enkel regendruppels op vallen.
Een glimlach, zo ver van geluk, dat het een schreeuw van verdriet vormt. Verdriet, zo kon je het spiegelbeeld herkennen.
Nee, ik herken mijn spiegelbeeld niet meer.
JE LEEST
Vallende gedachten
PoetryHier laat ik mijn gedachten de vrije gang gaan door ze om te toveren tot gedichten over van alles en nog wat. Hopelijk vinden jullie de gedichten goed :) Enjoy! Alle rechten voorbehouden. De prachtige cover is gemaakt is door @mari_em Neem zeker de...
