Het bankje in oktober

5 - Ochtendstem

Ik word wakker in m'n eigen kamer maar kan me niet meer herinneren hoe ik hier kom. Ik kijk even onder de dekens naar wat ik aanheb en dat is gelukkig een t-shirt en onderbroek.
Ik loop m'n kamer uit en ga elke deur checken in de gang. Ik kom uit bij de 3e logeerkamer en zie hem daar liggen. Hij is zo schattig.

Plots gaan zijn ogen open en hij kijkt me aan. 'Hey, goedemorgen,' lacht hij naar me met z'n ochtendstem.
'Ik zal ontbijt gaan maken, ik heb normaal om 11u les maar ik kreeg gisteren nog een berichtje dat het is afgeschaft wegens het slechte weer,' zeg ik uiteindelijk.

'Euh, ik ga wel mee,' zegt hij terwijl hij uit het bed stapt en zijn kleren aantrekt. Ik besluit om niet te kijken maar kan niet stoppen en bijt op m'n lip. Damn, that body though...
'Alles oké ?' vraagt hij grijnzend. Ik voel hoe ik begin te blozen en loop snel door naar beneden.

Als ik al de tafel aan het dekken ben komt hij naar beneden lopen.
Ik voel hoe mijn gezicht weer rood word.
'Hey, uhh,' begint hij aarzelend. 'Ik wou totaal niet cheesy doen he, toen ik dat zei, boven. Maar je bent schattig als je bloost,' zegt hij terwijl hij in z'n nek krabt.

Ik begin te glimlachen. 'Het is wel oke,' lach ik nog steeds. 'Ik realiseer me net dat we geen voedsel meer in huis hebben dus we zullen naar Starbucks moeten gaan,' knipoog ik.

'Kom je vanavond ook naar het Halloween-feestje?' vraagt Cam terwijl we in de auto terug naar huis zitten.
Ik frons even en denk dan terug aan de uitnodiging in de brievenbus die ik onlangs heb gekregen. 'Normaal wel,' glimlach ik.
Hij kijkt weer voor zich uit naar de weg en ik kijk naar beneden. Ik heb een donkergroene jeans aan en een beige trui.
Ik denk na over wat ik aandoe vanavond. Ik kan wel even naar de set gaan om daar misschien de outfit van Dorothy bij De Tovenaar van Oz halen... Of van Assepoester... Ja die neem ik !

'Wat zit je zo te grijnzen?' vraagt Cameron opeens. Ik schrik op uit m'n gedachten.

'Oh , niets,' glimlach ik naar hem.

Hij parkeert vlak voor m'n huis en doet de deuren van het slot.

Ik blijf even zitten voor me uit te staren terwijl hij hetzelfde doet.

Na ongeveer anderhalve minuut ongemakkelijk zo te zitten kuch ik even overdreven.

Hij kijkt me aan.

'Dus,' begint hij. Ik zie dat hij nerveus is doordat hij speelt met zijn handen.
'Ik zie je vanavond op het feestje?'
'Ja, is goed,' ik kijk weer naar beneden.
'Euhm,' begin ik uiteindelijk weer. 'Ik ga maar eens , ik moet nog m'n "kostuum" halen,' zeg ik terwijl ik haakjes maak met m'n vingers bij het woord 'kostuum'.
'Is goed,' zegt hij nu ook naar beneden kijkend.
Ik maak m'n gordel los en doe de deur open.

'Hey Olive,' zegt hij dan.
Ik kijk op. 'Bedankt dat ik mocht blijven slapen, het was leuk,' glimlacht hij. Ik glimlach terug.
Hij kijkt me aan en dan besef ik dat ik beter niet was blijven kijken. Ik staar in zijn donkergroene ogen.
We zitten zo weer een 3-tal minuten te kijken tot ik opeens wegkijk. Ik sta op en klim de auto uit.

Ik sla de deur toe en kijk nog even naar Cameron. Hij kijkt ook en dat doet me glimlachen. Hij glimlacht terug en ik voel vlinders door mijn hele lichaam. Zeg me niet dat ik verliefd ben. Laat me alsjeblieft niet verliefd zijn.

Ik neem de sleutel uit m'n tas en open de deur. Ik stap de lift in en steek typ de juiste code in. Ik zoek naar de 2 en de 8. Dan typ ik de 1 en de 2 in. Dan druk ik op het knopje 24. 28 december is de dag dat m'n moeder stierf. 28 december is ook mijn verjaardag. Ik zucht en knipper de tranen weg. De liftdeuren gaan open en ik loop onze woonkamer in.