Help?

New york!

Ik werd wakker van een vrouw die zei dat we gingen landen. Snel klikte ik mijn riem vast en pakte mijn armleuningen stevig beet. Ik had al zoveel gehoord over vliegtuigongelukken. In de lucht ging het wel, maar het landen en opstijgen voelde zo eng. Ik zuchtte ook opgelucht toen we eindelijk stonden en we langzaam uitstapten. Via een lange slurf liepen we het grote gebouw in om onze koffers te pakken. Er stond gelukkig al een taxi voor me klaar die me naar een super chique hotel bracht. Wow, dit had ik echt niet verwacht! Het leek wel een 100 sterren hotel, dacht ik bij mezelf. Ik wilde mijn twee grote koffers-ik neem altijd veel te veel mee-pakken, maar werd tegengehouden door een man in een net pak. 'Geeft u maar hier, ik draag ze wel.' Zei hij en hij nam mijn koffers over. Wat ongemakkelijk liep ik naar binnen, met de man achter me aan. Ik checkte in en wilde mijn koffers alsnog pakken, maar helaas was de man me voor. Ik nam de lift, zodat hij niet al die trappen op hoefde met mijn koffers en bij de deur van mijn kamer bedankte ik hem snel. Het was dan wel zijn werk, toch voelde het niet fijn dat iemand anders mijn spullen droeg. Toen ik de kamerdeur opende sloeg ik mijn hand voor mijn mond. 'Woooooooooow!' Riep ik en ik liep mijn kamer in. Het was zo groot. Ik opende alle deuren en keek in alle kastjes. Het leukste vond ik de afstandsbediening in het nachtkastje. Je kon er de tv en het licht en de gordijnen mee bedienen. Ik begon als een gek op alle knopjes te drukken met een big smile op mijn gezicht. Toen ik het lichtknopje had ontdekt en het licht aan en uit zette als een soort discolamp hoorde ik een stem. 'Eh is dit jouw bagage?' Ik schrok, waardoor de afstandsbediening uit mijn hand viel. Ik stak mijn hand op en liet me op mijn knieën vallen om de batterijen te zoeken. Ik schaamde me dood. 'Echt weer iets doms voor mij' mompelde ik in mezelf. 'Wat?' Zei de stem. Ik keek op en zag een jongen van ongeveer 17 jaar staan. Hij had zwart haar tot op zijn schouders, een zwart bloesje met een zwart leren jack en een zwarte spijkerbroek. Toen ik beter keek zag ik dat hij zelfs wat eyeliner ophad. Terwijl ik naar hem keek probeerde ik de batterijen in de afstandsbediening te doen, maar dat ging natuurlijk weer mis. Hij lachte, 'misschien moet je kijken terwijl je het doet, daarna heb je nog genoeg tijd om naar mij te kijken.' Hij knipoogde en met een zucht stopte ik de batterijen terug. Daarna stond ik op en klopte mijn broek af. 'Dus...' Zei ik.