Loving Her

Chapter One

Sa buhay hindi lahat ng gusto natin nakukuha natin dahil walang perpektong buhay.

"Guys, bukas 7:30 am ang start. Bawal malate!" Anunsiyo ng aming coach.

Mahirap maging varsity player ng basketball dahil panay ang practice lalo na kung papalapit na ang laban.

Kaya nga ayoko pero napilitan dahil sa scholarship.

Hindi naman kami naghihirap pero ayoko lang mapadagdag sa gastusin kaya kung kaya ko gagawin ko.

"Part, sama ka!" Masayang sambit ni Newt sa akin na animo'y kung ano na ang lakad nila.

"Bro, di ako pwede." Tanggi ko sa kanya. May trabaho pa kasi ako mamaya.

"Bro naman minsan na ngalang tayo babalik sa Net C 'di ka pa sasama. Sayang naman." Panghihinayang na pahayag ni Nouch

"Oo nga pre, sama ka na. Minsan lang naman to." Sambit naman ni Hen

"Tas maraming chicks don Rius!" Dagdag ni Rhen.

Tch. I know chicks lang naman ang habol nila don.

"May trabaho pa kasi ako mamaya." I said.

"Tch. May pera naman kayo at mayaman pero nagtratrabaho ka pa rin. Bro di na uso ang ganyan!" Iiling na saad ni Pierce

"Sorry talaga." Sabi ko at iniwan sila.

Agad akong dumiretso sa parking lot at sumakay sa dala-dala kung XRM black.

Hindi ako gaya ng mga kaibigan ko na laging dala-dala ang mamahaling sasakyan. Pag naka pag-ipon siguro magkakaron rin ako ng ganyan.

Dumiretso ako sa fast food chain na aking pinagtratrabahuan at naghanda na para sa trabaho.

Every Friday and Saturday night lang ako nagtratrabaho rito kaya medyo mababa ang sahod pero ok lang naman iyon sa akin.

Bumati sa akin ang iba kung kasamahan sa trabaho.

I just gave them a quick nod.
Hindi ako yung taong all smiles kaya miminsan mo lang akong makikitang masaya.

"Table number 17 ang order Rius. Pakidala na lang. Thanks!" Agad na sambit ni Kishan ang katrabaho ko.

Agad kung kinuha at dinala ang order ng nasa number 17 Pero malayo palang agad na akong nairita sa nakita ko.

A group of girls, the number is 5, from our school. At Mahaharot.

"Here's your orders Miss " sambit ko at agad na sanang aalis pero agad namang hinabol ng kamay ng isang babae ang pulsuhan ko. Agad ko itong tinaboy but instead na magalit siya she just smiled and giggled.

I gave each one of them a glare pero hindi tinablan mas lalo pa silang lumikot at nagpacute. Yuck! Nakakasuka!

"Ejan babe, smile ka naman" one of them said in a seductive way

I hate girls like them na parang lalaki kung dumamoves, kung makadikit parang linta, kung tumili akala mo sila lang ang living things sa mundo, kung magbihis kinulang ng tela at higit sa lahat puno ng kolorete ang itsura.

Umalis ako sa harap nila. I didn't bother looking back at them kahit na kanina pa sila tawag ng tawag.

Bawas naman sa sahod toh!Tch!

"Rius, table 27. Please!" Bigay na naman ng nasa counter.

My mood is bad kaya walang buhay ko itong dinala dito but when I was about to say my phrase I froze. I met her gaze and I think I'm drowning. Hindi ako handa.

A smile quickly flashed in my lips.

"Here's your order Ma'am." I said fully smiled. My mood swing when I saw her.

I smiled at her and she gave sweet smile in return while saying thank you.

I want to stop the clock but I can't

I want to just watch her while she smile gracefully but I can't because he came.
The perfect image I was watching got ruined when a good looking man, a friend of mine joined the image.

My good mood swings to bad.

My pal greeted me and I just nod with a poker face plastered on my face.

How I wish I could be the guy she's dating.

How I wish.

Meet my pal, Janson Delson

And the girl I wished to be mine, AnJhine Mullet.

She's simple, yet elegant.
She doesn't wear revealing dresses, she doesn't use makeups but she can let you turn your head with her simplicity and elegance.

She's a head turner with her own beauty. She's also an apple of the eye.

And she's the girl I love

Natapos ang oras ng trabaho ko ng 10:30 pm. Hassle para sa akin dahil 7:30 ang practice bukas tapos sa sunday naman 7:30 rin ang simula ng practice ng banda.

Agad akong dumiretso sa kusina, kumain at nag hugas ng pinagkainan.

After, dumiretso na ako sa kwarto ko, naligo, nagbihis at sinimulan ang tulog.
Pagod ako. Pagod na pagod.

"EJAN!" a shout waked me up. Ang aga-aga nambubulabog si Mom.

I heard 3 knocks on my door but I didn't bother to get up. Mangalay ka Mom.

"ENJARIUS ATHANIUS ILYICH FERNADEZ! GUMISING KA NA! NAGHIHINTAY ANG MGA KAKLASE MO SAYO!" Mom shouted like there's no tomorrow.

I grabbed my phone as quick as I can and to my horror the time is 5:30 in the morning. Ang aga nilang nambulabog!

"Mom" I greeted when I finished taking a bath and open the door for my Mom to see me that I'm ready para 'di pumutok sa galit.

"Baba!" She said full of authority. Hysst buhay.

When I saw my teammates slash friends slash band mates laughing while sitting freely in our sofa while watching a NBA sports show,replay I burst my anger out. Arghhhh! makikinood lang pala ang mga gago binulabog pa ako.

"Good Morning Enjarius Athanius Ilyich Fernandez!" In unison They greeted full of enjoyment.

"What!?" I asked.

"Makikinood lang po kami" Pierce said while smiling

"Pwede pahanda ng breakfast namin" Hen added while smiling also and paired with his eyes winking

"Please" Nouch said pouting. He sucks in pouting.

I don't have any choice kundi ang ipagluto sila. We don't have maids dahil kaya naman namin ang mga sarili namin specially in terms of food. I can cook, my brothers can, my mom can, and my father can.

"Wala namang masama diba? walang problema. You cooked well, diba?" Newt said while acting like a cute kid. The fuck!

"Sobrang sarap mo kaya magluto" bola pa ni Rhen.

They don't need to asked me about that dahil pakakainin ko naman sila. They are still my visitors kahit nakakairita sila.

I left them and get inside the kitchen.

When I left them I saw Mom approached them and tell them that she's going to sleep dahil kulang ang tulog niya mukhang naguilty naman ang mga kaibigan ko kaya nag-sorry sila. Mukhang si Mom lang ang nagising nila kanina dahil wala pa dito ang mga kapatid ko na magpapagulo sa lahat.

Mom told them to feel at home kaya lahat sila ewan ko na kung san napunta.
Bahala sila sa buhay nila!

Nambubulabog pero walang dalang pagkain. Tss.

Mahirap pagmaku-kulit ang kaibigan mo.

At lalong patay gutom dahil mauubusan ka ng stack ng pagkain sa bahay niyo pag ikaw an pinunteriya.

:Hi guyst sorry if you expected too much. Hindi po ako marunong gumawa ng magandang story. Thankyou na lang sa nagread. Hope sasamahan niyo ko hanggang ending. Lovelots.

Paalala po don't expect too much masasaktan ka lang.

Hindi po ako perfect kaya maraming mali. Pagpasensyahan niyo na. Thank you.

Arigatou Gozaimasu