Pagkatapos namin kumuha ng saskyan. Ay may pinuntahan kami ni nathalie. Isang mall? Ano naman gagawin namin dito?
"Oii anong gagawin natin dito?"
"Basta iiwan natin mga sasakyan natin dito at uuwi tayo sa mga pamilya natin dito. Alam kong alam ng pamilya mo na nasa U.S ka kasama ng tita mo at alam nila na nasa japan ako kasama ng tito ko. At hindi nila alam na magkasama tayo sa korea hindi rin nila alam ang totoong pag katao natin kaya sumunod ka nalang sa sinasabi ko" mahabang tugon niya
"Ok sa tingin mo magiging nasaya kaya sila sa pag balik natin?"
"Oo naman keitue. Isa pa kasama din to sa plano natin ang magpangap na ganito at mamuhay ng normal. Pero ihanda mo ang sarili mo dahil may mga araw na kinakailangan natin lumipad sa ibat ibang bansa para sa mga problema ng kompanya ko at isasama kita don. Para asikasuhin mo ang iba pa nating transaction."
"So sige iwan na natin to dito at sumakay na tayo ng jeep?"
"Ano ba keitue? Jeep? Seriously? Hindi bat ang sasabihin natin sa pamilya natin ay kakauwi lang natin? Ang sabihin mo sakanila kakauwi mo lang galing us at ako naman ay japan. Kaya mag tataxi tayo pero mag kahiwalay. Bastat suguraduhin mong may 2 baril at mga armas,bala ka sa bag mo kahit saan ka pa mag punta."
"Oo sige nathalie. Gagawin ko yan sige bye. Kita nalang tayo sa school"
"Sge mag iingat ka. dont use your new phone. Use your older phone." Tugon niya. Hindi ko na siya sinagot pa at sumakay nalang ako ng taxi ganun rin siya
Kinakabahan akong umuwi saamin lalo nat may alitan kami ng tatay ko bago ako umalis.
*FLASHBACK*
keitue's pov.
"Keitue!!!!!!!!! Ano ba kahit kailan napakabagal mong kumilos." Sigaw ni papa habang sinisipa sipa ako hay.
"Maaga pa papa. Ganyan ka naman lagi pag sakin diba?" Sumabat ko sakanya
"Ah talagang sumasagot ka pa? Walang hiya kang bata ka walang kang respeto tatay mo ko! Bumangon ka jan kung ayaw mong itapon kita palabas ng bahay na to!"
"Arg!!! Ganun naman lagi diba pa?! Kailan ka ba naging patas samin ni kuya?! Ha?! Siya nga lagi mong pinapaboran. Ako nalang mali lagi kahit siya naman talaga!"
Napangisi ako at
"Hmm sabagay kaya ka nga pala nag mamadali na umalis ako ay gusto mo na ko mawala dito sa pamamahay mo. Gusto mo na ko mawala jan sa buhay niyo! Pero pa ito ang tatandaan mo. Darating yung araw na kakayanin kong mabuhay ng ako lang magisa. At darating yung oras na ako naman ang kakailanganin mo."
"at talagang nanunumbat ka pa?! Ang kapal naman talaga ng mukha mo. Gago ka bahala ka sa buhay mo! Ikaw nalang magisa ang pumunta dun sa airport na yun." Galit na galit na tugon niya.
"Talaga dahil kaya ko ang sarili ko!" Paiyak akong pumunta sa banyo para maligo"
30 minutos natapos ko na lahat
Kaya dali daki kong kinuha ang bag ko para makaalis na dito. Ngunit nakita ko si nathalie? Eh? Ano to aalis din? Kaya nilapitan ko siya at ang pamilya niya upang tanungin.
"Woii nathalie. San ka pupunta? Di ka na ba mag aaral din dito?"
"Ah pupunta ko ng japan. Pero after 5 years siguro babalik na pero di ko sure. Ikaw?"
"A-ah U.S pupunta ko dun di ki din alam kung kelan ako uuwwi. P-pwede ba sabay nalang tayo?" Nanglulumong tanong ko. Sana pumayag siya.
"Sige di naman sila sakin sasama kasi ayoko na mag hintay pa sila dun kasi kaya ko na naman na tara na keitue." Salamat naman at sumakay na kami. Sa airport nalang talaga kami nag kahiwalay ngunit nag uusap parin kami. Kinuwento niya sakin ang buong pagkatao niya at niyaya pumunta ng korea. At dun namin napalago ang kanyang negosyo at sumikat. Dahil nga sa idad naming ito. Kung di niyo maitatanong magaling si nathalie lalo na sa pag papa lago ng negosyo niya at sa mga bakbakan...
End of flash back
Natauhan ako ng marating ko ang bahay namin. Aaminin kong di parin mawala ang kaba sa dibdib ko. At nakakasigurado akong nakauwi na si nathalie ng ligtas sa pamilya niya. Nagbayad ako kay kuya driver ng 500 oo 500 wala na kasi akong mas maliit pa dun tsaka mabait naman si kuya. Pagkababa ko ng taxi ay mas lalo akong kinabahan ngunit wala akong magagawa kung hindi lakasan ang loob ko. Tsk. Oo nga naman dito ba naman ako matatakot? Eh ang damidami na naming nakalaban. Kaya inalis ko ang kaba at nag tuloy papasok ng bahay pumasok ako ng walang reaction at nagtaka ako dahil sa naging reaksiyon nila.
For real? Nagulat talaga? At teka?bakit ganito? Parang nangonti ang mga gamit namin dito? Tsaka bat ang papayat nila? Wala rin yatang kuryente? Wtf?
"A-anak k-keitue" naluluhang tugon ni papa shit what's going on here?
"Pa? Anong nangyare? Sainyo? Dito? Bakit ganito? Nasan ang ibang gamit? Bakit ang papayat niyo? Bakit walang kuryente? Anong nangyayare?!" Tugon ko
"A-anak patawad. Na loko kasi k-kasi kami ininvest ko lahat ng pera ko pero anak wala tinakbo lang lahat yun. Kaya nawala ang mga gamit dito ay dahil ibinenta ko. Para may makain kami ng mga kapatid mo ngunit di parin sapat kaya kami namayat dahil kinakailangan naming magtipid. M-malapit narin mawala tong bahay d-dahil may utang rin ako sa bangko" tugon niya habang umiiyak na talaga.
"p-pa wag kang umiyak a-ako pong bahala hintayin niyo po ako" sabay takbo paalis
"K-keitue s-san ka pupunta anak?!" Di ko na pa pinansin si papa at tumakobo na ko palabas ng bahay. Malaman ko lang kung sino kang kumuha ng pera ng pamilya ko malilintikan ka sakin pag babayaran mo to. Nang dahil sayo nag hihirap sila ngmtagal na panahon
Agad kong kinuha yung bag ko na galing kay nathalie na may mga baril armas at iba pa doon rin kasi nakalagay yung cp ko. In short mga pang secret namin. So yun nga kinuha ko yung cellphone ko at tinawagan ko si nathalie.
Kringggg~~~
Krinng~~~
Krri---
"Hmm hello? Keitue? Nakauwi ka na ba ?"
"Oo kaso may problema ko nasa tapat ako ng bahay niyo"
"Oh? Bakit teka baba lang ako hintayin mo ko aissh"
Pag baba ni nathalie.
"Oh ano nangyae problema mo?"
"Na scam si papa ngayon ang hirap ng kalagayan nila pano ko zila matuulungan kung bawal ako magpakilala at mag labas ng malaking halaga dahil baka ma buko tayo."
"Alam ko na"
"A-anong alam mo na? Pano? Shit hirap. Aisst"
"Basta keitue ako nang bahala umuwi ka na hintayin mo mamaya."
Pag uwi ko ay sinunod ko ang sinabi niya naghintay ako ng mga 1 2 3 hangang 5 oras. Ng biglang
Tok tok tok
May kumarok sa pinto at binuksan ni papa.
"Ahh excuse me po? Sino po si mr Kayle Alejandro Jhonson?"sabi ng delivery boy ba to? Basta
"A-ako po b-bakit po? " utal na sagot ni papa anong nangyauare kay papa parang takot na takot?
"Ah hi po sir. May nag papabigay lang po kasi nito. Pls sign here here and here. Thank you po" case ng pera?huh san naman kaya galing to?
"Anak keitue. Tignan mo oh ano kaya ito?" Tanong niya sakin at binuksan niya. Laking gulat namin pareho ng makita ang limangdaang libong dolyar na laman nito fuck nathalie thank you. Maasahan ka talaga kahit kailan
