TANRIÇA

-2. BÖLÜM-

En yakın arkadaşlarımdan başka kimsenin okumamasına rağmen yine de yazdım. eee o popüler olan hikayelerde böyle başladı değil mi? -Yazar burada kendini kandırır- her neyse ben pes etmeden yazmaya devam edeceğim. Hadi ben sizin başınızı şişirmeyim. İyi okumalaaarr <3 .

Gördüğüm şeyin gerçekleğini test etmek için gözlerimi ovuşturuyorum.Ağlamıyorum. Ağlayamıyorum. Yaşlar tıkanıp kalıyor Bağıramıyorum, kızamıyorum. Nasıl böyle bir şey yaparsınız diyemiyorum. O sırada Can ve Ceyda beni fark ediyor ve bana dönüyor. Hani sabahtan beri  sürpriz sürpriz diye yırtındığım şey vardı ya. Nah sürpriz. Can ve Ceyda’yı bayağı bayağı yiyişirken yakaladım. Evet doğru duydunuz. Yiyişecek burayı mı buldular? İlk buluşma yerimizi?  Tabi beni  fark edince Can bana doğru geliyor ve bir şeyler geveliyor. Ama kulağıma sadece vızıltı olarak geliyor. Şuan donmuş durumdayım. 3 yıllık her şeyimi paylaştığım yediğim içtiğim ayrı gitmeyen Ceyda’mla , 2 yıldır beni mutlu eden adam yiyişiyor. Can bana yaklaşıyor ve sarılmaya çalışıyor. Sonunda kendime geliyorum ve patlıyorum. ‘’Lan piç nasıl yaparsın be? Beni ne zamandır aptal yerine koyuyorsunuz siz? Hayır aldattığına mı yanayım yoksa en yakın arkadaşımla aldatmana mı? Özel bir numara mesaj atmasa bunu öğrenemeyecektim bile ben’’ sinirlerim alt üst olduğundan herhalde kahkaha atıyorum. ‘’bir de salak gibi bugün 2. Yılımız bana sürpriz hazırlamıştır diye hayal kurarak geliyorum. Ama sonuç? En yakın arkadaşım ve sevgilimi 2. Yıldönümümüzde üstüne üstlük ilk randevu yerimizde yiyişirken yakalıyorum. Ne kadar acınası durumdayım değil mi? Evet evet öyleyim.’’ Can yeniden bir şeyler zırvalayıp bana dokunmaya çalışıyor. Dinlememeye devam ediyorum ve  elini tiksinircesine itiyorum. ‘’İkinizden de tiksiniyorum. Sizden nefret bile edemiyorum. En güçlü duygu çünkü nefret. SİZ BENİM NEFRETİMİ BİLE HAK ETMİYORSUNUZ!’’ Deyip çıkıyorum ve taksi çeviriyorum.

-Şimdi-

Evet tam olarak böyle oldu. Eve geleli 2 saat falan oluyor. En ilginci daha hiç ağlayamadım. Çok saçma değil mi? Şimdi benim önümde 3 kutu çikolata böğürerek ağlamam gerekiyordu. Ama Kardeş payı izliyorum ve kahkaha atıyorum. Bu iyiye işaret değil. Kesin saçma sapan bir şeyde ağlayacağım. Hayırlısı. Aha kapı çaldı. Açtım karşımda annem sırıtıyor. Çok tatlısın qadın. Neyse içeri girdi. Makarna yaptık yiyerek televizyon izliyoruz. Babamın penguenleri var. Ben şu penguenleri anaokulu çocuğu gibi karşıdan karşıya geçirdikleri sahnede başladım ağlamaya. Hayır kesin saçma sapan bir şeyde ağlayacağım demiştim. Bir de açıklamam ‘’bak anne ne kadar iyi anlaşıyorlar. Bak şu ikisi benle Ceyda gibi şu da Can’a benziyor. Allah belalarını versin onların.’’ Bu yani.Ama nasıl ağlıyorum salya sümük. Hıçkıra hıçkıra. Annem anladı tabi bir şey olduğunu. Çekti beni kendine saçımı okşuyor. Ben saçma sapan ağlamaya devam ediyorum hala. Annem kulağıma ‘’geçti bebeğim sakin ol’’ gibi şeyler   fısıldıyor. Sonunda kendime geldim. Annem benden bir açıklama bekliyor tabi. Anlattım en başından bütün her şeyi. Noktasına virgülüne kadar. Sonra yine ağlamaya başladım annem daha sıkı sarıldı. ‘’geçti kuzum benim sakin ol’’ falan diyor. Ben hem sövüp hem ağlıyorum. Çok güzel bir tablo şuan yani. Annemle odama çıkıyoruz. Yatağa oturuyoruz ve ben annemin dizine yatıyorum. ‘’Anne ben okul değiştireceğim. Onların yüzüne her baktığımda midem bulansın istemiyorum.’’ Dediğimde annem benim yüzüme baktı bir şey söyleyecekmiş gibi kıvranmaya başladı. ‘’Anne ne diyeceksin söyler misin artık?’’ dediğimde ise ağzındaki baklayı çıkardı. ‘’kızım bana İzmir’den bir teklif geldi. Çok iyi bir teklif. Ama sana söyleyemiyordum. Belki de çok güzel bir fırsattır? Ne dersin güzelim?’’ bunu duyar duymaz gözlerim kocaman açılıyor. Filmde miyiz kitapta mı? Allah bir kapıyı kapatınca diğerini açarmış. I love you god. ‘’anne bu çok güzel bir fırsat. Ne zaman gidiyoruz?’’ dediğimde bu sefer gözlerini kocaman açma sırası annemdeydi. ‘’ bu kadar çabuk kabulleneceğini sanmıyordum. Neyse. İstersen hemen yarın. Eşya almamıza gerek yok. Biliyorsun teyzenler orda ve bize çok güzel eşyalı bir ev bulmuşlar. Bir tek yatak odalarımızı götürsek yeter.’’deyip göz kırptı. Heyt be teyzem.

-taşınma sabahı-

Nakliyeciler geldi ve sadece bizim odalarımızı alıyorlar. Bir de özel eşyaları tabii. Annem emir yağdırıyor ben ise kulağımda kulaklık cips yiyerek annemi izliyorum. Sonra arkamdan bir ses geldi ve müziğin sesi annemden gelen bir Emire karşı kısık olduğu için duydum. Arkamı döndüm ve ağzımdaki cipsi pakete düşürdüm. bütün sınıf hatta bütün okul burada –çümqü popi olmak bunu qerektirir- gözüm doldu lan. Öğretmenler bile burada. Ayy ağliycam. Ay ay ay. Koştum ve Deniz’e sarıldım. –binim erkek olan arkadaşlarımdan biri- Kulağıma eğildi ve fısıldadı ‘’unutma qız bizi arada ara sor ziyaretimize felam gel. Özlerim ben.’’’dediğinde yüzüne baktım. Ağlayacağım galiba. Sonra herkese teker teker sarıldım. Ceyda’yı görünce elimi uzattım ve soğuk bir şekilde ‘’bay bay’’ dedim. Elimi sıktı ve gözleri dolu dolu baktı. Orada ona sarılıp ağlama demek istedim ama…. Sonra Can’ı gördüm. Üstünde benim aldığım gömlek vardı. Yanına gittim yavaşça ve elimi uzattım. Elimi itip sarıldı. Tepki vermedim. ‘’gitme’’ diye fısıldadı yavaşça ‘’beni bırakma’’.. aslında orada çok şey söyleyebilirdim. Yüzüne vurabilirdim her şeyi. Ama bir şey yapmadım. Yavaşça ondan ayrılıp ‘’hoşça kal’’ dedim ve yürüdüm. ‘’görüşürüz’’ dedi usulca. Ona döndüm bu sefer. ‘’en son istediğim şey senle görüşmek Can’’  Dedim dümdüz duygusuz ve buz gibi bir sesle. ‘’en son istediğim şey ikinizle görüşmek’’ diye ekledim sözlerime aynı ses tonuyla.  Herkese el salladım ve taksiye yürümeye başladım. Arkamdan getirdikleri balonları bıraktılar. Bende son bir kez arkadaşlarıma ve öğretmenlerime bakıp gülümsedim. Taksiye bindim. Arkamdan su döktüler. Daha fazla tutamadım kendimi ve ağlamaya başladım. Havaalanına gelene kadar ağladım. Sonra taksiden indik. Nakliyeciler eşyaları direk İzmir’deki eve getireceklerdi. Uçağa bindik. Ve yol boyunca uyudum.

Annemin dürtmesiyle uyandım. Uçaktan iniyorduk. İndim ve İzmir’in havası yüzüme vurdu. Doya doya içime çektim o havayı. Merhaba İzmir. Merhaba yeni hayatım….

Bu bölümden sonra her şey değişiyooorrr.... Hera'mız yeni bir hayata başlıyooor :) :)