Zawgyi
ဟဲအြန္းဒယ္...
ခ်စ္စရာ...စာလံုးေလးေတြနဲ႔ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ဘူဆန္
ရဲ႕ အလြန္လွပတဲ့ ကမ္းေျခ ဆိုင္းဘုတ္ေလးေရွ႕
ထယ္ေယာင္း ေျခလွမ္းတို႔ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး..
ေႏြဦးေလနဲ႔အတူ ဆားနံသင္းသင္း ေလးကို
တစ္ဝႀကီး ရႉရႈိက္ပစ္လိုက္သည္..။
ေႏြရာသီအားလပ္အခ်ိန္မို႔ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ေနတဲ့ ကမ္းေျခတစ္ေလ်ာက္
လာေရာက္အနားယူပန္းေျဖေနၾကတဲ့ လူေတြကို
ၾကည့္ၿပီး ထယ္ေယာင္း ျပံဳးလိုက္မိသည္..။
ကိုယ့္မိဘေတြ ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့ဖူးတဲ့ ကမ္းေျခနားက ဟိုတည္ႀကီးကို ထယ္ေယာင္း မၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့
ျမင္ခဲ့ရသည္..။
ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့အိမ္ အရင္တုန္းက
ကိုယ့္အိမ္ ႀကီးကို မ်က္စိတဆံုး ေမာ္ၾကည့္လိုက္
ၿပီး ခန္႔ညားစြာ တည္ရွိေသးတဲ့ သံတခါးေရွ႕ ရပ္
တန္႔လိုက္ၿပီး ဘဲလ္ တီးလိုက္သည္..။
ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူး ဟိုးအရင္ 8 ႏွစ္က အတိုင္းပဲ ။
သူေရာ...အရင္တိုင္းပဲလား...။
ဂ်ိန္း..
တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ...မ်က္စိအေရွ႕တြင္
ေပၚလာတဲ့ သူ..နည္းမဟုတ္..ဂၽြန္
" ကိုကို ! ကိုကို ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္ "
ေရွ႕က မ်က္လံုးျပဴးၿပီး တုတ္တုတ္မလႈပ္ ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဂၽြန္ ..။
ထယ္ေယာင္း တစ္ခ်က္ျပံဳးၿပီး ခရီးေဆာင္
အိတ္ကို ဆြဲကာ ျခံထဲ ဝင္လာေတာ့..။
ေနာက္က ကျပာကယာေျပးလိုက္လာတဲ့ဂၽြန္..။
" ကိုကို ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး.."
အနားေရာက္လာကာ ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုလည္း
ဂၽြန္ က ဆြဲယူရင္း ထယ္ေယာင္း ကိုလည္း
စကားစသည္..။
ထယ္ေယာင္း လိုက္လာတာကို မယံုၾကည့္ႏိုင္ဟန္
ရွိတဲ့ အေရွ႕က ဂၽြန္ကို ထယ္ေယာင္း ျပံဳးျပံဳးေလး
ေငးၾကည့္ကာ..။
" ကိုကို႔ ဂၽြန္ေလးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ပဲ ကိုကို
လာရမွာေပါ့..ဘာလဲ ဂၽြန္က ကိုကို လာတာကို
မႀကိဳက္ဘူးလား "
