Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Luciana slaat haar armen om de wachter met blauwe ogen zijn middel, dan spoort de wachter het paard aan en Luciana kijkt nog een keer om en ziet haar ouders zwaaien net als vele dorpelingen. Na bijna de hele ochtend in stilte gereisd te hebben geeft een van de wachters het teken dat ze stoppen, een van de wachters helpt Luciana van het paard. "hier" zegt de wachter met blauwe ogen en hij geeft haar wat drinken "dank je" bedankt ze hem. "ik ben trouwens Jay je persoonlijke bewaker vanaf nu" glimlacht de bewaker met blauwe ogen, Jay, naar Luciana. Luciana knikt, de naam komt haar ergens bekent voor maar ze weet niet waarvan. "Jay we gaan" roept een van de wachters, Jay klimt op zijn paard en een van de andere wachters helpt Luciana op het paard. Langzaam gaan ze weer op reis.
Na vijf dagen reizen door de bossen van Aurora zien ze eindelijk hun eindbestemming; het paleis van Aurora 's Koninklijke familie Kleira. De wachters rijden rustig door de mensenmassa heen, alle mensen wijzen naar Luciana. Wie is zij? Waarom is ze hier? Is zij een gevangene? De mensen zitten vol vragen maar de wachters stoppen niet en rijden door naar de poort van het kasteel. De enorme poort zwaait open en vele wachters buigen als ze Luciana zien.
Naast Jay loopt Luciana door het paleis. "en hier is jouw kamer, je dienstmeisje wacht al binnen op je ik wacht hier totdat je klaar bent" zegt Jay, hij opent een donkerbruine houten deur en Luciana loopt de kamer binnen. De kamer is prachtig er staat een enorm bed met een prachtig donkerhouten bureau, een enorme houten kast en een groot raam met een soort bank. Uit een deur aan de andere kant van haar kamer komt een meisje van haar leeftijd in een lichtblauwe jurk met een donkerblauw schort om. "u bent vast Luciana Bosrijk" zegt het meisje en buigt, "zeg maar je hoor" glimlacht Luciana vriendelijk, het meisje knikt "ik ben Mabel, kom ik heb een aantal jurken klaar liggen voor het diner". Luciana volgt het meisje naar de deur waar Mabel net uit kwam, "kies er maar een uit" Mabel wijst naar de prachtig uitgespreide jurken. Er liggen verschillende kleuren jurken van oceaanblauw tot bloedrood. Ze bekijkt de verschillende jurken maar haar aandacht blijft toch naar een bosgroene lange jurk gaan met prachtige gouden krullen aan de onderkant en mouwen, "deze" zegt ze zacht en laat haar vingers over de stof glijden.
"dat is merkwaardig" mompelt Mabel "deze jurk heb ik nog nooit gezien en ik heb samen met hare majesteit de jurken uitgezocht" Luciana kijkt verbaasd op "misschien heeft hare majesteit hem daar neer gelegd en heb jij hem niet gezien" Mabel knikt. "nou hup hup we hebben niet veel tijd meer" Luciana haast zich naar het badkamer gedeelte en kleed zich om, Mabel draait zich om naar en Luciana en haar mond valt open. "Mabel gaat alles goed? Kom ga maar even zitten" zegt Luciana bezorgt en helpt Mabel in een stoel. "je-je haar he-het" stamelt Mabel en Luciana draait zich om naar de spiegel en haar mond valt open. Haar haar is opgestoken in een soort knot met gouden en bosgroene linten door haar haar gevlochten in exact dezelfde kleuren als haar jurk. Ze kijkt nog eens goed in de spiegel en doet haar zilveren ketting om, een cirkel met een steigerend paard erin, "Mabel wat gebeurt er?" zegt Luciana en een spoortje angst valt te ontdekken in haar stem.
Zodra Mabel, nog steeds een beetje bleek, de deur opent en Luciana naar buiten loopt val Jay's mond open. "wow je lijkt op het plaatje uit het boek waar de legende in stond" zegt hij zacht. "kom we mogen niet te laat komen" hij biedt haar zijn arm aan en samen lopen ze naar de dinerzaal met Mabel achter hun aan. Daar aangekomen klinkt de warme, diepe stem van de koning "ah, daar zullen we onze laatste gaste hebben. Dames en heren dit is Luciana Bosrijk" Luciana maakt een diepe buiging. "sta op mijn kind" zegt de koningin "Mabel, liefje ik kan me niet herinnerden dat wij deze jurk hebben klaar gelegd?" Zegt ze tegen het kamermeisje. "ik ook niet majesteit maar hij lag er opeens tussen en toen juffrouw Bosrijk zich had omgekleed was haar haar ook opeens zo een geen van ons beiden heeft iets met haar haar gedaan, Majesteit wij snappen ook niet hoe het komt. Toen juffrouw Bosrijk haar kamer uitliep en wachter Jay haar zag zei hij dat ze leek op een plaatje uit het boek waar de legende uit kwam dus als u mij de toestemming geeft om de Koninklijke bibliotheek te bezoek dan kan ik proberen dit voor u uit te zoek majesteit" ratelt Mabel.
"Hoogheid als u het niet erg zou vinden zou ik dan met Mabel mee mogen gaan om antwoord op deze vele vragen te vinden" vraagt Luciana zacht. De koning kijkt zijn vrouw aan die knikt, "juffrouw Bosrijk mag samen met de andere drie van de legende in de Koninklijke Bibliotheek te zoeken naar antwoorden op al haar vragen, én op de vragen van de anderen. Maar nu eerst het diner, breng de schalen maar binnen" zegt de koning. "dank u Hoogheid" bedankt Luciana de Koning en na een buiging neemt ze plaats aan tafel naast een meisje met ravenzwart haar.
"hai ik ben Selene, dat betekent maan" zegt het meisje met zwarte haar "dit is mijn tweelingbroer Ravi wat zon betekent en die bruinharige jongen heet Orpheus" Luciana knikt "ik ben Luciana dat betekent genadig licht, wisten jullie trouwens dat Orpheus nacht betekent?". Orpheus slikt snel zijn eten door "mijn ouders hebben mij zo genoemd omdat ik midden in de nacht geboren ben" legt hij uit. De vier raken gezellig in gesprek en voor ze het weten is het diner al voorbij. "ik denk" begint de koning "dat het tijd is om naar jullie slaapvertrekken te gaan, morgen wordt een drukke dag voor jullie, welterusten" de koning en koningin verlaten de eetzaal en de vier lopen naar hun kamers. "tot morgen, om tien uur in de bibliotheek?" zegt Ravi en de rest stemt in.
"Luciana" zegt Mabel en schudt Luciana voorzichtig wakker. "het is negen uur en u hebt met de anderen om tien uur afgesproken" Luciana schiet omhoog "mijn hemel ja, Mabel ligt er al kleding klaar" vraagt ze haar kamermeisje. Het meisje knikt en Luciana trekt snel de kleren aan "ik heb hier uw ontbijt" zegt Mabel "Mabel je bent geweldig" zegt Luciana en eet snel haar ontbijt voor ze naar de bibliotheek vertrekt onder begeleiding van Jay. "dus we moeten zoeken naar een oud stoffig boek met een roodleren kaft met het Koninklijke wapen erop" zegt Luciana en Jay knikt, ze komen aan bij de bibliotheek en zien de rest al wachten. "Jay zei dat we moeten zoeken naar een oud stoffig boek met roodleren kaft met het Koninklijke wapen" herhaalt Luciana voor de anderen die knikken. "maar niet het wapen van deze Koninklijke familie" zegt Jay, verbaasd kijken de vier hem aan. "Hoe bedoel je?" vraagt Selene "voordat de familie Kleira over dit land heerste, heerste er een andere familie die al eeuwen op de troon zat, ondertussen is bijna iedereen hen vergeten behalve de ouderen zij herinneren zich de tijd van vrede en vriendschap" legt Jay uit "maar ik moet gaan, staldienst, zoek naar het boek over de Koninklijke stamboom en zoek het oudste en stoffigste boek. Dat zal je antwoord geven".
De grote houten deur van de bibliotheek zwaait open de Luciana loopt naar binnen met de anderen achter haar aan. "weet je wat ik nog het meest vreemde vind" begint Selene "waarom weet bijna niemand meer iets over de vorige Koninklijke familie?" "dat weten ze wel maar niemand mag er over praten" klinkt er achter ze en geschrokken draaien ze zich om een oude man staat daar. "kunt u ons iets over de oude Koninklijke familie vertellen?" vraagt Ravi "natuurlijk ga zitten" de man gebaart naar een paar stoelen bij de openhaard. Wanneer iedereen zit ziet Luciana de man opeens verschrikt naar haar ketting staren, "hoe kom jij aan die ketting" vraagt de man "oh toen mijn pleegouders mij voor hun deur vonden lag dit in het mandje erbij" legt Luciana uit. De man pakt haar hand vast "verberg het goed meisje, laat niemand maar dan ook niemand deze ketting zien en zeker niet de familie Kleira" Luciana knikt "ik moet gaan, kijk in de kast achter het wandkleed" zegt de man en hij loopt snel weg wanneer hij voetstappen hoort.
"dat was totaal niet vreemd" zegt Orpheus, de rest knikt instemmend terwijl Luciana naar de wandkleden kijkt. "ze lijken wel een verhaal te vertellen" zegt Luciana terwijl ze naar een wandkleed loopt "hier moet je kijken, dit is een echtpaar met een baby ze lijken heel gelukkig. Kijk bij de volgende lijkt het wel een oorlog en de vrouw geeft de baby aan een jongen op een paard" allemaal bekijken ze het wandkleed "jongens kom eens kijken" roept Ravi die twee wandkleden verderop staat, op het eerste kleed zie je de jongen op het paard rijden met de baby in een mandje in zijn armen, op het tweede kleed zie je hem het mandje voor een deur neerleggen. Dan komen ze bij het wandkleed waar Ravi staat. Op het wandkleed staat een meisje afgebeeld op een paard met exact dezelfde ketting als Luciana om heeft. "moet je kijken wat er staat" zegt Selene en laat haar vingers glijden over de kleine geborduurde tekst.
Luciana Amelia Melody Kintiri, kroonprinses van Aurora
