next week ang kasal namin ni jimin. today kasama ko siya para masukat ng gown. gusto ko simpling gown lang, gusto ni Ms. V siya ang gagawa ng gown ko. kaya ngayon araw darating.
"sabi nila pag sinukat mo gown mo, di dw matutuloy ang kasal" komento niya.
"sana nga" sagot ko.
"hahaha. ayaw mo tlgang makasal sakin?" biglang tanong niya.
"Ou ayaw ko tlga. ang kasal para sa dalawang taong nag mamahalan" hay!ang drama
"mag tiis ka" sabi nito.
nag sukat ako ng gown. sakto naman di ko na pinakita sa kanya. pag labas ko nakatulog naman siya. pagod kasi sa trabaho. sinasamahan pa niya ako sa pag aasikaso ng kasal namin. naawa naman ako. hiyaan ko lang siyang matulog.
punta muna ako sa grocery para mamili bago ako mag luto ng agahan.
papunta nako grocery mall ng biglang may naka banga akong lalaking naka sombrero at mask.
"sorry" sabi nito.
"its okey" sagot ko.
pero nagulat ako bat parang sobrang titig niya.
paalis na sana ako ng biglang nagulat ako sa mga babaeng nag takbohan.
"sugaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!" sigaw nila. habang hinahabol nila ang kung sino mang suga na yun.
di ko na pinansin at diretso nako sa mga bibilhin ko.pagkatapos kong bumili agad akong pumunta sa kotse ko. nagulat ako. bat bukas yung kotse ko? naiwan ko kayang bukas yun?
agad kong pinasok ang mga pinamili ko. pag bukas ko nagulat ako. may lalaking naka upo.
"who are you? carnapper ka ba?" sigaw ko sa kanya.
naka tingin lang siya sakin.
"tatawag akong pulis" sabi ko dial na.
"di moko kilala?" tanong niya.
"hindi at wala akong paki sayo." sabi ko. db? ang gara lang di man lang ako nakaramdam ng takot sa carnapper nato.
"ahm. sorry ms. nagtatago kasi ako kanina. e pag bukas ko ng pinto kotse mo bukas kasi kay pumasok ako. hinahabol kasi ako" paliwanag niya.
"siguro magnanakaw ka?" tanong ko. sayang pogi pa naman magnanakaw nga lang.
"excuse me? who are you to accuse me? im suga.
no.1 singer" sabi niya.
"aba! aba! ano akala mo sakin maloloko mo." sabi ko.
"aalis kaba? o ipapakulong kita" pag banta ko.
"aalis na ms. sungit" sabi nito at umalis sa kotse ko at binalik niya ang mask at sumbrero niya.
"sana magkita pa tayong muli" sabi nito sabay takbo.
"baliw" bulong ko at pinaandar ang kotse.
pag uwi ko nag luto ako ng pagkain. saktong pag gising naman ni senyorito jimin. nag luto ako ng pork adobo at ampalaya with egg.
"kakain na!" sabi ko.
"ok" tumayo ito at umupo sa hapag kaininan.
"so pano ka natuto magluto?" tanong niya.
"duh! i live on my own. kung ano ano work pinasok ko kaya may mga bagay akong alam"
"ano pala natapos mo sa US. balita ko nag aral ka and work at a same time?"
"i took fine arts, pangarap ko yun at ni mama" sagot ko. i love drawing yan namana ko kay mama.
"bakit nagpapakahirap kapa e mayaman naman kayo" tanong niya.
"coz i dont want easy money. saka bata palang ako alam ko ikakasal ako sayo. so when i become 18 gusto ko umalis. makalaya at ma sunod ang gusto koa. kaya nabuhay ako wala hingi sa kanila."
"ah. well maski ako ayaw ko magpakasal ng ganun ka aga. i even agree pero nung nakilala ko si mina. things change. kaya ko ipaglaban ang lahat, basta kasama siya" sabi nito may halong pait at lungkot. napaka swerte ni mina. pag parang affected ako. no seul!
"malay mo bumalik siya sayo after 1 year" sabi nito
"sana" sabi nito at biglang umalis.
sana? di ko alam pero bakit parang bigla akong nalungkot sa salitang iyan.
BINABASA MO ANG
WE GOT MARRIED🐶🐻
Fanfiction"I now pronounce you husband and wife" saad ng pari. today is my wedding 👰 day. at tatanongin mo kung sino? si jimin, ang pinakamayaman sa pilipinas pero masama ugali. kaya itaga mo to sa bato HINDI HINDING AKO MAIINLOVE SA ASO NATO. i hate him...
