Takipçim

Dersin bitmesine dakikalar kaldı. Ah sonunda okul bitecek ve ben de twitter' ima kavuşabileceğim. Aslında pek takipçim yok. Yani pek popüler değilim ama popüler olanları takip edip attığı twitleri okumak çok eğlenceli. Üstelik bence twitter beni olgunlaştırdı. Saçma gelebilir bu. Ama napabilirim ki ben farklıyım. Okulda bile görünmez olan birinden ne beklersiniz ki? Çok ciddiyim hocalar bile beni tanımıyorlar. En yakın arkadaşım bile yok. Yalnız geldim, yalnız ölecem hesabı. Twitter ise beni özel hissettiriyor. Saçma olduğunu düşünebilirsiniz. Aksini iddia etmem.

########

"Anneeee ben geldim"

"Hoşgeldin Erva. Ben çıkmalıyım. Yemek mikrodalgada. Yersin ve de bilgisayarın başında çok durma."

Her zaman ki anne nasihatleri. Annem çooook zengin bir iş kadını. Baya bir çevresi var. Öyle anneye böyle bir kız. Ne güzel ya. Twitter'da tweet atmam lazım. Yemeğimi sonra yiyebilirim. Nasıl bişey atabilirim ki? Okul formamla mal gibi salonun ortasında duruyorum. Odama çıktım. Rahat bir şeylr giyip laptopu kucağıma aldım. Nasıl bir tweet atacağımı buldum sanırım.

"Okulda görünmez bir gün daha. Sanırım alıştım artık. Ama çok canım sıkılıyor."

Vay be süper bir tweet oldu(!) Neyse ben popilerin attığı tweetlere bakayım. Önce Egemen tabi ki. Direk onun profiline girdim.

"Egemen Soykan"

Benim platonik aşık olduğum çocuk oluyor.

Baya bi popi

Binlerce kişi takip ediyor

O ise kimseyi takip etmiyor

Tweetlerini binlerce kişi beğeniyor

Onun ise umrunda değil.

Çok yakışıklı

Çok zengin

Ve buna rağmen burslu okuyor. Bu da çok zeki olduğunu gösterir.

Acı gerçek: beni asla takmayacak.

Çünkü aynı şehirde bile değiliz. Beni nerden görecek ki? Hadi gördü diyelim takmaz ki beni. Kendi kendime kurduğum hayallerde yaşıycam artık. Bi dakka Egemen yeni bir tweet attı.

"Kendi kurduğun hayallerde yaşamak en güzeli. Kimse rahatsız edemez orda seni"

WTF?!?!?
Selamm şimdi hiçbir kurgu yok aklımda. Anı yaşa hesabı yazacam bu hikayeyi. İnşallah beğenirsiniz.