Herkese merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım yanlışlıklarım olabilir kusura bakmayın.okuduğunuz tarihi yorumlara yazabilirsiniz.😊
Her sabah yaptığım gibi kahvemi içerken haberlere bakıyordum.Haber sunan kadın yine bir cinayetten bahsediyordu 10 ölü her ay 10 kişinin öldüğünden bahsediyor ve katilin hala bulunamadığından sözediyordu. Yüzümdeki gülümseme ile haberi dinlemeye devam ettim. 8 aydır beni arıyorlardı. Beni yakalayabileceklerini sanıyorlardı bu durum çok komikti. Kendi kendime gülmeye başladım.
Gülerken aklıma öldürdüğüm kişilerden biri aslında onu öldürmek istememiştim. Tanımıyordum bile ah o amcam olacak lanet kişi yüzünden. Babam öldüğünden beri beni kölesi gibi kullanmaya başladı. Hatta benim üzerimden para bile kazanıyordu.
Insanlar öldürmek istedikleri kişinin adresini veriyorlar bende gidip öldürüyordum. Ama bundan zevk almıyor da değildim. Her neyse haber sunan kadın birde beni bulana para ödülü vereceklerini söyledi. Kimdi acaba beni yakalayana para verecek olan kişi?
Kahvem bitmişti. Üzerimi degiştirmek için yatak odasına yöneldim. Kapı çaldı birden irkildim. Acaba gelen kimdi? Benim hiç arkadaşım yoktu. Aklıma amcam olabilme ihtimali geldi. Ince bir ses tonu ile "kim o "
dedim. Kapıdan "polis aç kapıyı " diye kalın bir ses duydum. Kalbim yerinden çıkıcak gibi atıyordu. " kimi aradınız " diye sordum ve bi kah kaha duydum. Anladımki bu amcamdı. "Savaşcığım aç kapıyı "dedi. Bende sinirli bir şekilde kapıyı açtım. " sen ne yapmaya çalışıyorsun " diye amcama bagırmaya başladım. Amcam ise gülerek "savaşcığım bağırma sadece sana şaka yapmak istedim. " dedi ben daha çok sinirlendim. "Böyle şaka mı olur ? Sen nasıl bir insansın birdaha bana savaşcığım deme" diyerek çıkıştım.
Amcam birden ciddileşti "saatten haberin var mı?" dedi. Birden düşünmeye başladım. Aslında erken kalkmamı gerektiren bir durum yoktu. İki dakika bu şekilde düşündüm. Daha sonra amcamla dün konuştuklarımızı aklıma getirmeye başladım. Bana sabah erken kalkmamı çok önemli işimiz olduğunu söylemişti. Allah kahretsin unutmuştum. Hemen amcamdan özür diledim.
Hızlıca evden çıktık. Amcamın evine gidip işin ayrıntılarını konuşmamız gerekiyordu. Benim evimde amcam iş konuşmazdı çünkü amcam o kadar profösyonel çalışıyordu ki evindeki bilgisayar ile o günki öldüreceğim kişinin nerye gittiğini kimin ile konuştuğunu buluyor. Bana konum olarak bildiriyordu. Bende adamı bulup öldürüyordum.
Ilk başlarda çok acımasızca geliyordu bana ama öldürdüğüm kişilerin çok da masum olmadıklarını öğrenince artık bu işe alışmış oldum. Tabi hepsi de kötü biri değildi. Bazende yanlış kişileride öldürebiliyordum
Ama hepsi hataydı geri dönülmez bir hata.
İlk cinayetimde geri dönülmez bir hata işledim. Ama daha çok acemiydim. Amcamın bana verdiği talimatlar aslında doğruydu. Kırmızı ayakkabılı,siyah ceketli; uzun boylu, zayıf bir adamdan bahsetmişti bana benim öldürdüğüm kişide talimatlara uygundu sadece öldürdüğüm kişinin bıyıkları vardı. Bana bıyıklı veya bıyıksız diye bir şey söylenmemişti. Bende adamı vurdum ve kaçtım.
Amcamın yanına adamı öldürdüğümü söylemek için gittiğimde amcamın yüzündeki kızgın ifadeyi gördüm. "Ne oldu" demeye kalmadan bana kocaman bir tokat attı ve "sen bana ihanet mi ettin? " dedi. Ben birşey anlamamıştım. Daha sonra amcam siniri geçince anlattıkı yanlış adamı öldürmüşüm.
O gün akşam uyuyamadım. Vicdan azabı çekiyordum. Kim bilir o öldürdüğüm kişinin yakınları nasıl üzülmüştür.
Kendime dedimki kimseyi birdaha öldürmeyeceğim. Cesaretimi toplayıp amcamın yanına gittim. Birdaha kimseyi öldürmeyeceğimi ve benim üstümden para kazanamayacağını söyledim. Amcam yüzüme baktı ve gülmeye başladı ve birden bana bağırmaya başladı. "Tamam dediğin gibi olsun. Kimseyi öldürme ama bundan sonraki hayatını hapishanede geçirirsin nasıl olsa sen bir katilsin dimi savaşcığım" dedi. Çok sinirlenmiştim beni amcam açık açık tehdit ediyordu. Korkmuştum bundan sonraki hayatımı hapishanede geçiremezdim. Polislere gidip olanları anlatsam inanmazlardı ki elimde bir delil yoktu. Sustum. Amcamın beni sikayet etemesi için konuştum. Artık bu işe yapmaya mecburdum. İşte ilk cinayetimi bu şekide işlemiştim. Artık cinayet işlemeye alışmıştım. Korkmuyordum yakalanmaktan
Bu seferki kurbanım kimdi acaba.
Bana Ahmet denen bir adamı öldürmem gerektiğini söyledi. Onu neden öldürdüğümü sorduğumda amcam bana söylememişti. Her seferinde söylerdi ama bu sefer söylemedi. Sadece bu adamı öldürmen çok önemli dedi. Bende tamam dedim ve bana verilen koordinatlara göre adamın bir Avm de olduğunu öğrendim. Çok kalabalıktı nasıl öldürebilirdim. Bir süre böyle düşündüm. Daha sonra aklıma bir fikir geldi. Adamın arabası vardı heralde. Evet çok mantıklı bir plan kurmuştum. Hızlı adımlarla evden ayrıldım . Yanımda çok sevdiğim bıçak vardı. Onunla çok fazla kişi öldürmüştüm. Karar verdim bıçaklıyacaktım adamı. Bir taksıye binip avm ye gittim. Amcam bana adamın fotoğrafını atmıştı. Hafif kilolu uzin boylu bir adamdı.
Bütün avm de adamı aradım ve buldum. Adamın yanına yaklaştım ve dışarıdaki "34..... plakalı araç sizinmi?" Diye sordum. Adam telaşlı bir şekilde "evet benimde ne oldu " dedi. Bende hiç bozmadan "arabanızı çekiyorlar bir bakın isterseniz." Dedim adam koşarak garaja gitti. Ben ise hızlı adımlarla peşinden yürüdüm şapkamı ve eldivenlerimi taktım. Şansıma garajda kimse yoktu. Etrafı inceledim baktım ve kamera yoktu sevindim. İşim kolay olacaktı. Adamın arkası dönüktü cesaretimi topladım ve adamın arkasına sokuldum. Tam bıçağı çıkaracağım zaman ensemde bir nefes hissettim , kafamda ise soğuk bir demir parçası. Korkmamıştım heralde bu öldüreceğim kişinin adamıydı. Alışkındım hemen hemen her cinayetimde bunlar geliyordu başıma. Derin bir nefes aldım ve çevik bir hareket ile arkamdaki adamın elinden silahı sert bir şekilde aldım ve kasıklarına sert bir tekme attım. Adam can havli ile kendini yere attı. Bir saniye Ahmet denen adam neredeydi. Sağıma baktım ve adam kaçıyordu. Elimde silah vardı. Kendi adamının silahıydı. Çok uzaktaydı ateş etsem vuramazdım. Peşinden koştum biraz yakınlaşmıştım burdan ateş etsem vurabilirdim. Silahı adama doğrulttum ve tam sırtından vurarken" adam bir dakika dur ba " demeye kalmadan admı 2 defa sırtından vurdum. Adam yere yığıldı. Ölmüş olmalıydı. Hemen adamın yanından ayrıldım. Elimdeki silahı ise merhum Ahmet bey in adamının eline tutuşturdum. Bu şekilde cianyeti onun işlediğinden şüpheleneceklerdi. Eldivenlerimi ve şapkamı dikkat dikkat çekmemek için çıkarttım. Sakin ve ellerim cebimde bir şekilde garajdan ayrıldım. Bir cinayet daha işlemiştim artık. İçim rahattı ama acaba adam ölmeden önce bana ne diyecekti ? Bunu gidip amcama sordum. Amcam ise geçiştirdi. Bende pek üstelemedim. İşte bir günüm daha böyle bitmişti.
Evet arkadaşlar kitabımın ilk bölümü bu şekildi umarım beğenmişsinizdir. Beğenip beğenmediğinizi yorumlara yazarsanız seviniri. 😊
