Cici
It's been a long hours of flight. From Paris to Philippines. Then from the airport to Zambales.
Ngayon ko nararamdaman yung pagod. From looking outside the car I turn my gaze and saw my son Drake now asleep on Dave's arms.
Even Dave can't help to take a nap. Papasok pa lang kami ng NLEX e nakatulog na ang dalawa. While me on the other hand, in spite of jet lag, hindi ko magawang maidlip. Dahil paglapag pa lang ng eroplano sa NAIA ay di na nawala ang kaba sa dibdib ko.
Dave were trying to convince me na magcheck-in muna sa isang hotel at bukas na umuwi dito sa bayan namin sa Zambales. Pero dahil sa di ako mapalagay kaya wala siyang nagawa but to follow na lang my request na dumiretso na umuwi.
My family doesn't know na uuwi kami. I want to surprise them. I'm sure na magugulat sila 'pag nalaman nila na we'll be staying for good.
"Hey... you ok?" Dave said as he reach my left hand to hold it. Nagising na pala siya.
"I'm good." I gave him a smile and look outside the car window again.
"You don't look like you're 'good' Cici. Kanina ko pa pansin na tense ka. Chill ok?...Malayo ang chance na magkita kayo sa province ninyo. Bihira lang 'Siyang' pumunta doon lalo na at ang alam niya na nasa ibang bansa ka."
"Don't start David Andres Fuentes!" mahina ngunit may diin kong suway sa kanya.
"Ok... ok... kailangan talaga na buoin ang pagbigkas sa pangalan ko ha Cicily May Dela Paz!"
Kapag kasi binubuo ko na ang pangalan niya, alam na niya na ayaw kong pag-usapan ang topic na gusto niyang idiscuss.
For six long years, mas naging close pa kami ni Dave. He became my second best buddy since that day na we shared that Secret.
Every month he makes sure na nadadalaw niya kami para malaman kung ok kami. He's a good friend. Ever since nalaman niya na buntis ako, lagi siyang nasa tabi ko. Because he understand.
After an hour pa, nakauwi na kami. Pagpasok ng sasakyan namin sa malawak na bakuran, matatanaw ang mga trabahador na abala sa pamimitas ng mga bunga ng mga puno ng mangga. Ang iba ay marahil nagtataka kung sino ang bagong dating.
Paghinto ng sasakyan sa tapat ng malaking bahay, natanaw ko na nasa garden sila Mama at ang kapatid kong babae na nagkukwentuhan. Nakatalikod sa amin ang pwesto ni Mama kaya di dahan-dahan kaming lumapit sa kanya. Si Ally lang ang may alam na darating kami. Sinenyasan ko si Ally na wag maingay.
Then Drake cover my mother's eyes from behind.
"Guess who?" sabi ni Drake sa kanyang lola habang nakatakip ang mga kamay kay Mommy.
"Oh my! Apo????!!!!" my mom quickly remove Drakes hands and turned to us with a surprise expression.
" Surprised!!!" my son and I said unanimously.
"Did you miss me Lola Mommy?" mabilis na niyakap ni Drake si mommy.
"of course iho. I miss my favorite apo. hahaha" nanggigigil na hinalikan ni mommy ang apo niya at niyakap.
Ally run towards me and gave me a hug.
"Hello sister. I miss you!" I said habang nakayakap kay Ally.
"I miss you too Ate."
"Hello po sa inyo." Singit na bati ni Dave.
"Oh, hello Dave. Sit down.." Ganting bati ni mommy kay Dave habang pinapaupo niya ang apo niya sa lap niya.
"Cici, why didn't you tell me na uuwi pala kayo? E di sana naipasundo ko kayo." my mom said.
Umupo na ako sa pagitan ni Dave at Ally.
"Because we want to surprise you, diba baby?"
"Yes Lola Mommy. We want to surprise you." pagsang-ayon naman sa akin ng anak ko.
"So how was your first impression about our place apo?" my mom asked Drake.
"Hot!" Drake rolled his eyes and inarte na nagpupunas ng pawis sa forehead niya.
Nagkatawanan na lang kami.
First time kasing uuwi ni Drake dito sa Pilipinas, after six long years. Sa France ko na siya ipinanganak. Sila mommy at Ally together with Dave ang madalas na bumubisita sa akin doon.
"So anak... are you staying for good?"
Napatingin na lang ako bigla sa out of the blue na pagtatanong ni mommy.
I paused. And then smiled...
"I think so mom... it's time to face my ghost."
Dave just hold my hand.
BINABASA MO ANG
Never an Us
RomanceIt was a mistake. I had it all sorted out... ...without him knowing. I thought things will worked out just the way I planned it to be. When I know that everything is ok... just then... Faith interferes.