champagne & strawberries ||B.Lemański

1.

15 września 2016 rok - dzień moich 19 urodzin, a zarazem dzień w którym przeprowadzam się z mojej wsi do Rzeszowa, aby spełnić swoje największe marzenie - zostać fotografem mojej ulubionej siatkarskiej drużyny - Asseco Resovi Rzeszów. Rano obudziłam się o 7, odrazu poszłam do łazienki wykonać moją poranną rutynę. Następnie udałam się do kuchni zrobić lekkie śniadanie. Postawiłam na naleśniki z owocami. Jedząc przeglądałam social media i popijałam wcześniej przygotowane kakao. Po skończeniu posiłku umyłam naczynia i udałam się do swojego pokoju, aby ubrać jakieś ubrania nadające się do pokazania na mieście.  Postawiłam na czarne spodnie z przetarciami, białą bluzkę z napisem "NIE OGARNIAM"  z mojego ulubionego sklepu i do tego dodałam szary kardigan. Na stopy założyłam skarpetki, a następnie na moich nogach znalazły się czarne trampki. Zabierając kluczyki do mojego samochodu, wzięłam jedną z walizek i ruszyłam w kierunku pojazdu. Po zapakowaniu wszystkiego do bagażnika, udałam się ponownie do domu, pożegnać się z moimi rodzicami i rodzeństwem. Około godziny 9  wyruszyłam w drogę do Rzeszowa. Zajęła mi ona 2 godziny. Dokładnie o 11:30 zaparkowałam mój samochód pod blokiem, w którym znajdowało się wynajmowane przeze mnie mieszkanie. Zabrałam z bagażnika póki co tylko walizkę i ruszyłam w kierunku budynku. Niestety, musiałam się wtedy przeprowadzać, kiedy winda aktualnie jest zepsuta. Przegryw życia. Po wejściu na trzecie piętro udałam się przed drzwi do mojego lokum. Zostawiłam walizkę w salonie i ruszyłam po resztę moich rzeczy do samochodu. Wnosząc już ostatnie pudło, w którym akurat były książki, musiałam na kogoś wpaść.

-Najmocniej przepraszam, zagapiłem się w telefon, nie zauważyłem Cię.- powiedział chłopak,który zaczął zbierać książki z chodnika.-Nic Ci nie jest?

-Nie spokojnie, wszystko w porządku. Nie musisz mi pomagać, poradzę sobie, możesz lecieć, bo pewnie się spieszysz- powiedziałam patrząc na jego torbę, która była zawieszona na jego ramieniu.

-Nie martw się o mnie, bo ja akurat nigdzie się nie spieszę. Wracam akurat z treningu, więc mogę Ci pomóc. Przeprowadziłaś się tutaj ostatnio? Bo jakoś cię nie kojarzę.

-Tak, dziś akurat się przeprowadzam, bo dostałam niedaleko pracę jako fotograf.

-Naprawdę?! To zajebiście! Życzę powodzenia. W ogóle to nie przedstawiłem się. Bartek jestem. A ty ślicznotko jak się nazywasz?-zapytał, a ja zarumieniłam się na jego słowa.

-Madzia.- odpowiedziałam cicho zawstydzona.

Rozmawialiśmy jeszcze parę minut, później Bartek zaproponował, że pomoże mi zanieść książki do mieszkania, a następnie w rekompensacie zaprosił mnie na kawę do znajdującej się nieopodal kawiarni. Siedzieliśmy w kawiarni i rozmawialiśmy jak byśmy się znali od dawna. Niestety Bartek musiał o 15 iść, ponieważ miał drugi trening tego dnia. Wymieniliśmy się numerami telefonów i umówiliśmy się na wieczór w mieszkaniu chłopaka, który jak się okazało mieszka w tym samym bloku,w tej samej klatce, a nawet na tym samym piętrze, a następnie każdy ruszył w swoją stronę. Po  powrocie do mieszkania, zaczęłam się rozpakowywać, aby znaleźć odpowiednie ubrania na wieczór, ponieważ umówiliśmy się z Bartkiem na noc horrorów w kinie, bo rozmawiając w kawiarni o różnych rzeczach, aby się o sobie czegoś dowiedzieć, zgadaliśmy się że naszym ulubionym gatunkiem filmowym jest horror. Rozpakowywanie zajęło mi ok 3,5 godziny, teraz tylko znaleźć jakieś ubrania, bo już zostało mi mało czasu. Postawiłam na

Teraz tylko poprawić makijaż i fryzurę. Włosy pozostawiłam rozpuszczone, lecz teraz postanowiłam zrobić lekkie loki. Parę minut po 19 byłam już gotowa, więc zostało mi tylko czekać na dźwięk dzwonka do drzwi. Nie czekałam zbyt długo, bo już po niecałych 5 minutach w moim mieszkaniu rozbrzmiał charakterystyczny dźwięk. Zabrałam moją czarną ramoneskę, telefon, portfel i klucze po czym wyszłam.