Al maktab

Deel 14

Paar uurtjes later

Malak:
Ik heb wat geslapen want ik was echt kapot. Ik sta op en ik zie een verpleegster binnen komen. 'Bonjour madame Laramni, je vois que vous êtes réveillé.'(hallo mevrouw Larmani, ik zie dat u wakker bent). Zegt die verpleegster. 'Bonjour oui je suis réveillé, il est quelle heure?'(hallo ja ik ben wakker, hoe laat is het?)vraag ik. Il est 13 heure,madame.(het is 13 uur mevrouw). Ah Oke mais où sont-ils mes parents?'(ah oke maar waar zijn mijn ouders) vraag ik en sta recht. 'Ils sont dehors'(ze zijn buiten). Ik sta op en loop naar de deur als ik de deur openmaak zie ik mijn ouders en broer. Helemaal kapot en miskien mijn broer in de armen van mijn moeder helemaal aan het huilen. Hartverscheurend dit wollah. Ik begin ook te huilen.

'Mama waarom hij' zegt Ayoub zacht. 'Allah swt heefd dit gewild mijn jongen, dit is zijn mektab' zegt mijn moeder en veegt haar tranen weg. Ik ga naast mijn moede zitten en knuffel haar. 'Je bent wakker' zegt mijn moeder met een klein glimlachje. 'Ja jema ik ben wakker.' 'Jema waar zijn Tasnim en papa?'vraag ik. 'Ze zijn  naar Adam gegaan, we zijn al gegaan ik en Ayoub' zegt mijn moeder. 'Owh echt in welke kamer zit hij?' Vraag ik en sta direct op. ' In kamer 256'

Ik loop naar die kamer en als ik de deur wil openen gaat mijn telefoon. Ik zie op het schermpje Nessim💩❤️ staan. Owh ja ik ben vandaag niet naar school gegaan. Hij zal vast vragen waar ik ben en waarom ik niet naar school ben gegaan. Ik ga hem wel straks bellen.

Ik doe de deur open en ga dan naar binnen. Ik zie hoe mijn lieve broer aan allemaal draden hangt. Hartverscheurend dit echtwaar. De watervallen stomen weer naar beneden. Ik ren naar hem toe maar zen ogen zijn dicht misschien slaapt hij nog. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. Ik begin dua's te zeggen terwijl  rivieren naar beneden komen. Ik stop en kijk hem aan. 'Ik hoop dat je snel wakker word want ik wil nog afscheid van je nemen' zeg ik en plant een kusje op zen wang. Ik blijf nog een beetje bij hel totdat ik mijn vader die binnen komen. 'Oh Malak je bent wakker' zegt hij opgelucht. 'Ja baba ik ben wakker' zeg ik e. Ren in zen armen. Ik knuffel hem stevig en huil nog wat. 'Safi hbiba dit is zijn maktab. Ik vind dit ook heel erg maar Allah heeft dit zo gewild hbiba' zegt mijn vader om me wat gerust te stellen. 'Papa ik ga effe naar buiten oké'. 'Oké ga maar eenbeetje frise lucht is altijd wek goed' zegt hij en hij gaat naast mijn broer zitten. 'Oké bslama papa'. 'Bslama Malak inou'

Ik doe de deur dicht en pak mijn telefoon. Ik ga naar buiten. Naast het ziekenhuis is er een klein parkje.

Ik ga op een bankje zitten en pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik zie dat Nessim me 5 keer heefd gebeld. En nog super veel sms'jes.

Gesprek:
Nessim= N          Malak=M

Nessim= salam waarom ben je niet op school?
Nessim = ben je ziek??
Nessim = wat is er ik kan je helpen?
Nessim = ik maak me echt zorgen om je
Malak= kom naar het ziekenhuis daar la ik je alles vertellen.
Nessim = wat is er gebeurt??????
Malak= kom en ik ga je dan alles vertellen.
Nessim = oke ik ben er over 10 min
Malak = oke bslama
Nessim= bslama ik zie je zo hbiba❤️

Omggg hij schreef hbiba!! Ik voel me veel beter als ik met hem praat.

Hey schatjes, ik ben weer back! Ik ga proberen om elke week 3 of 4 deeltje te plaatsen❤️ Want Het is al een lange tijd dat ik niets heb geplaatst. Dus zal ik mijn best doen😘

Xxx safa578 ❤️❤️