Χαμένος στις σκέψεις

2

Αποφάσισα να μην δωσω παραπάνω βαρύτητα στο σχόλιο του Αλεξ διότι εκείνη τη στιγμή ήμουν αρκετά φορτισμένος και απλά πηρα ένα ταξί για το σπίτι. Έφτασα στο σπίτι ,άλλαξα ρούχα, και έβαλα να πιω λίγο ακόμα ουίσκι. Στο μυαλό μου ήταν τα λόγια του Αλεξ «Πρόσεχε μην την στείλεις και αυτή σαν την Εύα» .Ηρθαν στην μνήμη μου εικόνες μαζί της.Με την Εύα μου. Μου λείπει πάρα πολύ και θα μου λείπει σε κάθε στιγμή της ζωής μου είτε είναι ευχάριστη είτε είναι δυσάρεστη θα πρεπε να ήταν εκεί ρε γαμώτο. Και το χειρότερο είναι να μην ξέρεις γιατί οδηγήθηκε εκεί...γιατί δεν ήθελε πλέον τη ζωή της...όπως επίσης γιατί δεν της μίλησα ποτέ για τα αισθήματα μου για εκείνη.Ισως τα πραγματα να ήταν διαφορετικά τώρα. Ξαφνικά ακούω το κουδούνι.Μα ποιος να είναι σκέφτομαι... Σκουπίζω τα δάκρυα μου και πήγαινω προς την πόρτα.Την ανοίγω και ποια βλεπω... «Μαργαρίτα τι κανεις εσυ εδώ»
Μ:Μια επίσκεψη ήρθα πειράζει;
Μαν:Που βρήκες το σπίτι μου
Μ:Ε οποίος ψάχνει βρίσκει! Αντε δε θα μου πεις να περάσω
Μαν:Περνα..
Μ:Έχω ένα πρόβλημα με το ξενοδοχείο μπορώ να μείνω εδώ απόψε;
Μαν:Τι να σου πω μεινε...

Καθίσαμε με την μαργαρίτα στον καναπέ και βάλαμε ποτά καθώς βλέπαμε τηλεόραση.Ξαφνιξα μπαίνει έκτακτο δελτίο ειδήσεων.

«Ταυτοποιήθηκαν οι σωροί που βρέθηκαν στη θάλασσα στην περιοχή των Χανίων πρόκειται για την Όλγα λύτρα και τον Ανδρέα λύτρα»