Sevgi nedir? Bir beğeni nutku mu yoksa bağlılık sözcüğü müdür. Nedir bu sevgi. O ki uğruna çöllerin, dağların, yolların hiçe sayıldığı, sevenin sevdiği için kendini hiçe saydığı kavramın adıdır. Sevmek ki dilin susup anlatılacağın aklın gönülle ibadeti ile aktarıldığı varlıktır. Olmaz denilenin umutla yoğrulup ölümsüz olmasıdır. Sevmek ki İbrahim gibi ateşe yar olmak, onun adına yanmaktır. Gerekir ise Mecnun olup çöllere düşmek, Ferhat ile dağları delmektir. Çıkılan yolun mihmandarıdır sevgi. Ya sıkıca bağlanır yola revan olursun ya da kopar yerle yeksan olursun. Ne bu oyunda bir figürandır nede başrol, sevgi aslında bu oyunu var eden varlığıyla ona güç katan senaristtir. Tabi onu yöneten tüm benliği ile bağlılığını şartsız önüne serendir. Sevginin su götürmez gerçeği menfi çıkarlar dan, dünya esaslarından uzakta sevgi evreninde buluşmak temennisi ve sevenin sevdiği için daimi çabasıdır. Evet sevgi çabadır, sabırdır ama düşmandırda bunlar sevenin. Seven ister ki hiçbir zorluk, aksilik olmasın, dünya sevdiği ve onun için yeniden var olsun. Lakin bilmez ki sevmek herşeye göğüs germek aksiliklere farklı bir gözle bakmaktır. Bilmez ve yitirir herşeyini. Sonra sorana "SEVMEK Mİ?" der sütten ağzı yanmışcasına. Hâlâ farkında değildir suçun sevgide değil kendi varlığında olduğunun. Çıktığı yolda yerle yeksan olduğunun. Önem arz eden yerle yeksaniyet değil çıkarılan derstir. "SEVMEK Mİ?" Derken yüzde oluşan o değişilmez ifade, varlığıyla haz katan tebessüm çıkardığımız asıl ders olmadıkça, hayat çekilmez ızdıraba, sevgi lütfu zehre döner. Öyleyse sevip sabretmek, çaba sarf etmek her çabaya sevgi ile gülümsemek dileği bizimle olmalı...
