Gittiğinden beri... Ne garip bir cümledir değil mi?
Orda bir kabulleniş yatar.
Bir serzeniş vardır.
Bir feryat...
.
Gittiğini kabullendiğim günümü hatırlıyorum,mağrurca biri beni anlasın derken belki de gözyaşları içinde yazdığın o son mektubunu okurken kabullendim artık bunu.
.
Duymak istemediğim için duymadığım çığlıklarının haykırışlarının ve hıçkırırarak yazdığın şarkılarını dinledim her gün.
.
Çaresiz hissettim bu gece de. Neden biliyor musun?
Ağlayamadım, gelmeni bekleyemediğimden...
Sustum seni duyamadığımdan,
Kollarımı açamadım sana değil mi?
Ruhunu ruhumla iyileştiremedim.
Anlamlı şarkılar yazıyorsun dedim her zaman :') en ufak bir şey anlamadan. Çok acı verdi o zamanki sözlerim çünkü çok çocuktum belki de yorulmuşumdur bende ruhum bitkin artık gözlerimden akmayan yaşlarım var benimde. En içime dediğim yerde saklı.
