(medyadaki fotoğrafı ben yaptım.. Telefon arka planım ayrıca mükemmel :) doğru hissettiriyor)
[Diğer bölümlerde düzeltme yapacağım fazla kendimi açmışım onu fark ettim]
Ruhumun bedenime baskı yaptığını hissediyorum çoğu zaman.
Özgür olmak isteyen ruhuma karşın ait olmak isteyen bedenim..
Ne korkunç bir hissin ki sen ne senle olabilirim ne sensiz...
Uzun süredir yokum. Bugün buraya gelme sebebimi açıkçası bilmiyorum. Neden buraya yazdığımı bilmiyorum. Neden gecenin bu saatinde seni düşünüyorum bunu da bilmiyorum... Bildiğim tek şey artık yorulduğum, her şeyden gerçek manada herşey. Cümlelerimi bile uzun yazamaz halde hemen noktayı koyma peşindeyim.
Sizde sıkılmadınız mı? Hayattan zevk alanlar nasıl yapıyorsunuz? Gerçekten normalde çok gülen birisiyim ama içim boş. Sizinde mi içiniz boş?
Yaşayan birisine göre ölü olan insanlarız biz. Belki kalbimizin kırıldığındandır diyeceğim ama hayır gerçekten bu kalbim kırıldı sizden nefret ediyorum.. Siz beni anlamıyorsunuz... Beni sevmiyorsunuz .. Gibi şeyler değil nasıl anlatabilirim gerçi onu da bilmiyorum... Bildiğimi sandığım şeylerin bugüne kadar hep yalan olduğunu gördükten sonra her insanın kendi doğrusu olduğunu gördüm. Ve her insanın kendi ölüşü var. Mesela beni beklentiler öldürdü... Güzel şeyler olur diye bekledim. Sizde beklediniz değil mi. Her insanın bir kendini kandırış biçimi var sanırım. Komik...
Sizi ne öldürüyor??
Henüz vücudum ölmedi ama bu içten çürümeye başladığım gerçeğini değiştirmiyor sanırım. Diyeceksin ki bu kadar karamsar olmaması gerekir bir insanın. Bunun karamsarlıkla her hangi bir alakası yok ki.. Deniyorum ölmeden önce yaşa bunu yapmak için oldukça çabalıyorum. Ama ne zaman kırılmış olan ruhumun parçalarını toplamaya başlasam hiç ummadığım(en yakının) insanlar gelip ruhumun parçalarını daha da parçalamak istiyorlar. Benimde hastalığım bu insanlara izin veriyorum,güveniyorum, gülümsüyor, inanıyorum... Basitçe salağım çünkü bir yere ait olmak istiyorum. Sevilmenin zevkini tatmak istiyorum. Bencil olduğum dahi düşünülebilir bu konuda..
'İstiyorum' olarak yazdığım her kelimenin zamanla 'istiyordum' a dönüşmesini izliyorum.
Ve beklentilerimin beni içten çürüttüğü şu anda bile beni kıran kişinin hala beni sevdiği düşüncesiyle sarsılıyor ve ağlıyorum...
Kırılıyorum ama hala bir neden dahi yokken öldürülüyorum.
Ve bugün son raddeye geldiğimi hissediyorum bugün bana en çok zarar veren seni içimden ben öldürüyorum çünkü ölmeden önce yaşamak istiyorsam beni öldüren sizleri önce benim öldürmem gerekiyor.
Sizi içimden Terk ediyor ne haliniz varsa görmenizi istiyorum
Bugün annemi öldürdüm.
Bugünkü dersimiz;
"Beklentiler üzer"
"Üzüldüğün yere ait olmaya çalışma"
"Ölmeden önce öldür"
"Haklıysan tereddüt etmeden yaşa"
"Kırıldığını asla kimseye gösterme"
"ÖLMEDEN ÖNCE YAŞA"
Ölmeden önce yapılacaklar listesi hazırlayalım.. Bundan sonraki bölümde bunu ekleyelim. Fikriniz varsa atın...
İyiki doğdun melek🎭
