Imortal

CHAPTER 2

Lucil Pov.

gumising ako ng maaga para mapaghandaan na naming lahat ang aming umagahan .

"Kayo'y magsibagon na". mahinahong wika ko sakanila.

nagsibangunan na silang lahat kaya naman inutusan ko sila na kumuha ng mga pagkaing maaring ihain mamaya.

dito sa kagubatan lahat kami pantay pantay walang kawawa walang inaapi .

Simula nang maging pinuno namin Si Manuel ay lalong naging maayos ang aming pamumuhay tinuruan niya rin kami na laging dugo nalang ng hayop ang aming inumin.
dahil alam naman namin na masama ang uminom ng dugo ng tao kahit pa iyon ang gawain ng ibang bampira.

Dati naring nagawi rito si magnos pinipilit niya kami na sumapi sakanila ngunit hindi kami pumayag dahil alam naming masama ang hangarin nila.

"Asan na nga pala si Manuel?". tanong ko sakanila.

"Hindi pa ho namin nakikita . tingnan niyo nalamang po sa kanyang kwarto". wika ni Mang Kanor.

Nang pinuntahan ko ito sa kwarto ay wala . wala akong nakitang manuel doon .

Agad naman akong lumabas para ipaalam sakanila na wala si manuel.

"Siguro Nandoon lang siya sa dati niyang tinatambayan hayaan namuna natin siya lucil siguro ay kailangan niya munang mag isip ng maayos".

"Ganoon ba leon sige hayaan na muna natin siya pihado naman na babalik rin siya maya-maya".

Nagluto na kaming lahat ng umagahan kahit naman mga bampira kami ay nakain parin kami ng pagkain ng tao ngunit hindi mawawala saamin ang pagkauhaw sa dugo.

Manuel Pov.

Napakasarap Sa pakiramdam kapag ganitong tanawin ang iyong nakikita.
Halos nakikita ko ngayon ang buong kagubatan . napakasarap din sa tenga ang mga awit ng ibon kasabay sa pag awit ng ibon ay ang paglakas ng hangin .

Ano na Kaya ang nangyari kay Inang at Ama Ok pakaya sila Halos 3 taon narin ang nakalipas simula nung huling araw na nasilayan ko sila.

"Ahhhhh!!! tulong!!". sigaw ng isang babaeng.

Agad naman akong nagulat ng dahil sa sigaw nayun kaya naman agad kong hinanap kung saan nagmula ang boses na iyon .

kaming mga bampira ay may aking kakayahan na makarinig ng boses kahit pa sa malayuan ngunit bihira lang talaga ang gantong may kakayahan .

"Tulungan moko Oy andito ako Dito sa may bangin Dali!". hindi na ako nagdalawang isip pa at agad na kinuha ang mga kamay niya.

Nagtamo siya ng mga gas gas Dahil sa mga bato matatalas na bato na dumampi sa balat niya.

"Salamat...". Mahinhin niyang wika.

tanging tango nalang ang naisukli ko sakanya.

-Bakit ganto, Bakit ang bilis bilis ng tibok ng aking puso, Ano ba ang meron sa babaeng ito. nang dahil sakanya  Ako'y naghuhurumintado na.-

lalo akong kinabahan dahil sa mga titig niya , alam niyo ba yung titig na parang nangungusap. >_<.

"Huwag mo akong titigan ng ganyan ". nahihiya kong wika sakanya.

"Ahm sorry".
para akong natatawa na ewan dahil sa pisnge nya ang pula kase hehee.

"pwede ka ng umalis Marami kase mababangis na hayop dito. Dapat makaalis kana rito bago magtakip silim".

"Ayaw kong umalis, ayaw ko ng bumalik saamin wala narin naman si daddy tapos si mommy naman  eh laging galit sakin". malungkot niyang pagkekwento.

"Nakikiramay ako sa pagkawala ng ama mo".

Tinitigan kolang siya at  maya maya lang ay biglang tumulo ang kanyang mga luha.

Bakit nasasaktan ako kapag tinitingnan ko siya>_< ano bang meron sayo?!

Bakit kahit Gusto kitang paalisin , sinasabi parin ng puso kona Manatili ka.

Pakiramdam ko ikaw na ang itinakda kong makasama.......

"Ako nga pala si Evah ". wika niya Sabay abot ng kanyang mga kamay.

"Manuel". matipid kong wika at inabot korin ang kamay niya.

"Masmabuting umuwi kana delikado dito">_< pagpapaalis ko sakanya.

"Hindi ako aalis sasama ako sayo". wika niyang habang pinupunasan ang kanyang mga sugat.

Nang tatayo na siya ay bigla siyang natumba kaya naman agad ko siyang sinalo.

Nagkatitigan kaming Dalwa at sa pagtititigan namin ay ako ang unang sumuko hindi ko kayang tingnan siya ng matagal kase delikado kapag nahulog ako sakanya.

inupo kona muna siya siguro nahihirapan siyang tumayo.

Paano ko siya mapaalis kung ganito ang kalagayan niya tsaka ayaw niya pang umalis .

Wala na akong choice kundi isama Siya sa aming tirahan .

"Sasama kaba saakin?. sa tirahan namin". walang choice na sabi ko sakanya.

"Oo". agad niyang sagot.

"Ok lang ba na buhatin nalang kita hindi karin naman kase makalakad?". tanong kopa ulit ngunit tango nalamang ang naisukli  niya.

Binuhat kona siya Magdidilim narin kase.

Habang naglalakad kami ay alam kong nakatitig siya Saakin ngunit hindi kona ito pinansin baka kase lalo pa akong kabahan ^~^

-----Makalipas ang isang oras-----

"Andyan na si pinuno!". sigaw ni Leon.

Dinala ko muna si Evah sa aking silid Kailangan niya muna ng pahinga.

Nang makalabas na ako ay mabilis akong hinila ni lucil.

"Nag iisip kapaba Manuel alam mong napakadelikado ng ginawa mo, pano kapag nalaman niya na mga bampira tayo ano na ang gagawin mo". Galit niyang pang sesermon saakin.

"Lucil hayaan mo Sasabihin korin naman sa kanya na bampira tayo at alam ko naman sa sarili kona hindi siya magsusumbong".

"Bahala ka Manuel sa mga desisyon mo". mahinahon niyang Wika at agad rin na tumalikod.

-----Makalipas ang Isang buwan ay lalong nahulog ang loob ko sakanya at ganun din naman siya saakin  at ngayong araw ko sasabihin na bampira kami---

"Evah ahm pwede ba tayong mag usap".
agad naman siyang tumango.

Dinala ko siya sa aming paboritong tambayan.

"Manuel ano pala ang sasabihin mo?". malambing niyang tanong..

"Evah Ahm huwag ka sanang mabibigla Pero kase".

"Ano".-Evah

Tumalikod muna ako sakanya At agad ipinakita ang tunay kong katauhan.

"Evah mga bampira kami". malambing kong wika habang hawak ang mga pisnge nya.

Hindi man lang siya natakot sa halip ay hinalikan lang ang aking mga labi.

Bakit Evah , Bakit nagawa mo parin akong tanggapin bakit?!.

"Mahal na mahal kita Evah At habang buhay ka ng nandidito sa puso ko".

"Mahal na mahal rin kita Manuel at kahit ano kapaman mamahalin at mamahalin parin kita".-Evah.

naghalikan lang kaming dalwa Hanggang sa Napunta na sa pakikipagsiping.

---- makalipas ang 2 oras----

bumalik na kami sa aming tahanan at ngayon ay maayos na ang lahat hindi na kami matatakot na ipakita ang totoo naming katauhan kay Evah.

End Of Chapter 2
sorry guys medyo bitin . continuation will be written in chapter 3. keep on reading guys , dont forget to vote and share